Is de wereld gebouwd op de macht der getallen?

 

getal blog

Lang geleden stelde Pythagoras dat de wereld gebouwd is op de macht der getallen.
Hoe meer nulletjes achter een getal  op je bankrekening(en) staan, hoe meer macht je bezit. Dat blijkt uit de ‘Panama Papers’, het grootste journalistiek onderzoek ooit. Zo werden (en worden)nu de banden onthuld tussen meer dan 200 000 bedrijven op belastingparadijzen en twaalf wereldleiders, allerhande andere politici, bedriegers, drugstrafikanten, miljardairs, celebrities en sportsterren (Knack).
Mijn naam ga je er niet tussen vinden, er staan te weinig getallen op mijn rekening.

Maar cijfers zijn wel machtig. Onze wereld is er op gebaseerd. Stel je voor dat je geen getallen kent. Stel dat het voor jou gewoon abstracte tekeningetjes zijn, die je niet begrijpt. Je zou niet weten wat je met je loon allemaal kan kopen. Je zou altijd te laat, of te vroeg zijn. Je zou er geen idee van hebben hoe ver de Dolomieten van je huis liggen. Je zou geen cake kunnen bakken en er zou niemand op jou kunnen rekenen.
Een apotheker zonder getallenkennis zou een heuse gifmenger zijn en een dokter zou je bloedanalyse zonder veel omhaal in een map schuiven.

Getallen zijn niet alleen handig om satellieten rond de aarde te sturen en je GPS te laten werken. Getallen zijn niet alleen nodig om veilig over bruggen te rijden en woningen bewoonbaar te houden, ze hebben ook iets mystiek, iets emotioneel.

 

In plaats van de som
leverde ik een gedicht in
bij de wiskundeleraar.

Hij zei: ik snap het niet.
Ik zei: dan staan we quitte.

Eric van Os

 

Ik herinner me niet zoveel meer van mijn eerste kennisname met getallen. Mijn ‘wiskundige hersenhelft’ werkte vele jaren enthousiast mee en prachtige, magische getallen versierden mijn toetsenbladen.. In het laatste jaar van de middelbare school verloor ik mijn interesse in de algebra, logaritmen, stellingen en bewijzen. Mijn meer humane voorkeur zorgde voor een kleine rekenkundige ramp. Het wiskundecijfer op mijn eindrapport kijkt me nog altijd verwijtend aan.

Hoewel het vak wiskunde aan mij verloren is, moet ik toch toegeven dat getallen  een magische klank hebben. wat dacht je van:

natuurlijke getallen
gehele getallen
rationele getallen
reële getallen
complexe getallen
quaternionen
p-adische getallen
surreële getallen
transfiniete getallen
irrationele getallen
algebraïsche getallen
transcendente getallen
imaginaire getallen
fermatgetallen
kaprekargetallen

Dit rijtje is zeker niet compleet, en ik moet je teleurstellen, een betekenis aan al deze namen geven  zou  mij een onvoldoende opleveren. Maar die ‘getallennamen’ hebben wel iets, vind je niet?
De woorden ‘Fermatgetallen’ en ‘Kaprekargetallen’ kunnen zo uit een sciencefiction roman komen. ‘Iamaginaire getallen’ hebben wellicht iets te maken met magie of fantasie, of niet?

Nee, alle gekheid op een stokje, je hebt de wiskunde als exacte wetenschap, die mijn en uw leven verrijkt met de modernste snufjes. Daardoor kan jij o.a. deze blog lezen op je tablet vanuit je luie zetel.

 

Aan de andere kant bestaat er de numerologie, die zich bezighoudt met de symbolische aspecten van getallen.

Voor je verder leest: neem een getal in je hoofd tussen 1 en 10 (niet vergeten, hé!).

Wist je dat als er een oneven cijfer bij een babyfoto staat, dat we dan denken dat het een jongetje is? En dat we bij een even cijfer een meisje vermoeden?Even en oneven getallen zien we als mannelijk en vrouwelijk. Dat hebben we aan Pythagoras te danken. Zijn motivatie voor die geslachtsbepaling aan getallen? Als je een oneven getal bij een even optelt, blijft het oneven. Dominant, mannelijk dus. Ik zou de oneven getallen geen mannelijke, maar moeilijke getallen noemen. want uit hersenonderzoek blijkt dat we zo’n twintig procent langer doen over het verwerken van een oneven cijfer, omdat het niet netjes in twee te delen is (Alex Bellos).

De symbolische betekenis van een getal kan tot bijzondere interpretaties leiden. Je herinnert je misschien nog wat een heisa er bij de aanvang van het jaar 2000 was? Over de hele wereld zouden computers stilvallen, satelieten zouden uit hun baan geraken enz. Ik herinner me dat we een knal van een feest hadden op die oudejaarsavond.

Er is altijd al bijgeloof en doemdenkerij geweest, en getallensymboliek speelt een rol in het bijgeloof van mensen. Zoals vrijdag de dertiende, waarbij 13 voor ongeluk zou staan. Hoeveel reisplannen zijn er op vrijdag de 13de niet veranderd? Hoeveel feestjes niet uitgesteld?

Getallensymboliek komt voor in de meeste culturen. In de Bijbel en het Jodendom is het toekennen van een betekenis aan een getal heel gewoon:

2  :  teken van onheil, in de Middeleeuwen symbool voor de duivel.
3  :  de gedachte van de overtreffende trap, 3x herhalen van de boodschap geeft goddelijke oorsprong weer.
6  :  net niet volmaakt, het kwade.
7  :  volmaakt.
8  :  het meest heilige getal.
11 :  het gekkental, net als 6 niet compleet, ruimte voor rommel.
12 :  compleet, het hele volk.
13 :  over-compleet, dit moet problemen geven want er moet ‘iets’ weg, ongeluksgetal.

Iedereen heeft wel een bijzonder getal. Dat kan je geboortedatum zijn, je huwelijksdatum, of de datum van het overlijden van een geliefde. Deze getallen vergeten we niet. Die zitten emotioneel verankerd.
Ja, cijfers roepen, bewust of onbewust, emoties op. Een beetje ‘creepy’ dat de reclamewereld van onze onbewuste getallenemotie gebruik maakt. Of moet ik misbruik schrijven? Beauty- en huishoudelijke producten krijgen meestal een even nummer, omdat dat veiliger en betrouwbaarder zou klinken. Automerken, jeansmerken …, ze weten dat getallen emotioneel geladen zijn.

1-2-3 … dat rijtje roept herinneringen op. ‘Ik tel tot 3 en dan…’, ik hoor het mijn moeder nog zeggen, maar het echoot zeker ook in de oren van mijn kinderen. En waarschijnlijk weten de kleinkinderen ook dat 1-2-3 betekent dat ze niet veel tijd hebben.

Albert Einstein, de grote wiskundige, had iets met het getal oneindig:

Twee dingen zijn oneindig,

het universum,

en menselijke domheid.

Maar van het universum

weet ik het nog niet helemaal zeker.

 

Oneindig, die platte acht  -en zo noemde ik het zeker niet alleen-  boezemde ontzag, verwondering, respect, angst en vele vraagtekens op. Want met het getal oneindig werd ook de filosofische oneindigheid gecreëerd.

In Mozes 1 verklaart de Heer:

…Want mijn werken zijn zonder einde,

en ook mijn woorden,

want zij houden nimmer op.

…En ontelbare werelden heb ik geschapen

…en ze zijn voor de mens ontelbaar,

maar alle dingen zijn geteld bij Mij,

want ze zijn de mijne en Ik ken ze.

Ik droom  ervan om ooit mijn overbelichte omgeving te kunnen ruilen met een gitzwarte duisternis om die oneindige sterrenpracht te kunnen bewonderen. Ik denk dat ik dan pas volledig kan beseffen hoe klein de mens is. Michelangelo zei: ‘De mens is tussen wat oneindig groot en oneindig klein is.’

In de Bijbel zei Jezus: ‘Niet één mus zal ter aarde vallen zonder uw Vader. En de haren op uw hoofd zijn ook alle geteld. Wees dan niet bevreesd: gij gaat vele mussen te boven.’
Dat we ‘gekend’ zijn, geeft gemoedsrust en vrede in mijn hart.

We moeten ons dus geen nummer voelen, of ons laten behandelen als een nummer.

We zijn van oneindig veel waarde!

Toen ik jong was leek het leven een oneindig lange toekomst. Nu de kaap van zestig stilletjes nadert, besef ik dat mijn leven een zeer kort verleden is.
Mark Twain merkte grappig op dat ‘het oneindig veel leuker zou zijn als je op je tachtigste geboren werd en langzaam achttien zou worden.‘ Dat is natuurlijk tegen de logica van de tijd, maar zeker een verleidelijke wens. Ik weet wel niet of we ’tachtigjarige baby’s’ schattig zouden vinden. Ik denk ook dat je na acht decennia geleefd te hebben, hoopvol kan uitkijken naar de oneindigheid aan de andere kant.

 

Een paar alinea’s terug vroeg ik je om een getal in je hoofd te houden. Volgens Bellos is de kans groot dat je aan 7 dacht. Zeven is al eeuwenlang een speciaal nummer:

7 werken van barmhartigheid
7 doodzondes
7 zuilen van wijsheid
7 schoonheden
7 zeeën
7 dwergen
7 dagen van de week

en om af te sluiten:

 

De zeven wereldwonderen.

 

Een meester vroeg aan zijn leerlingen:
‘Wat zijn op dit moment de zeven wereldwonderen?’
Na wat discussie, zeiden ze:
‘De piramiden van Egypte.
De Taj Mahal in India.
De beelden van het Paaseiland.
Het Panama kanaal in Midden-Amerika.
De Eifeltoren in Parijs.
De Sint-Pietersbasiliek in Rome.
De Chinese muur.’

Terwijl de meester nog bezig was
de stemmen te noteren,
zag hij dat één leerling nog niet klaar was.
Hij ging naar haar toe en vroeg:
‘Is het zo moeilijk om zo’n lijst te maken?’
‘Ja, nogal’, zei ze.
‘Het zijn er zoveel,
dat ik moeilijk een keuze kan maken.’
Toen zei de meester:
‘Zeg maar wat je al hebt,
misschien kunnen we je helpen.’
Het meisje twijfelde even,
maar las dan voor:
‘Ik denk dat de zeven wereldwonderen zijn:

te kunnen zien
te kunnen horen
te kunnen aanraken
te kunnen tasten
te kunnen voelen
te kunnen lachen
en te kunnen liefhebben.’

Het werd heel stil in het lokaal.
(uit ‘Een parel voor elke dag’)

 

Getallen: de ene mens maakt een vreugdesprong als hij ermee kan werken, de andere mens sakkert en zucht.

Getallen: we kunnen er niet omheen, en het zal misschien altijd wel een haat-liefde verhouding zijn…

 

 

Terreur , Pasen en een bloemenveld.

bloemenveld

Ik wou een leuke tekst schrijven over narcissen, paashazen en chocolade. Een tekst over Pasen en mijn diep geloof in Jezus Christus. Maar na de aanslagen in Brussel kan ik niet anders dan ook iets schrijven over mijn verdriet, onmacht en boosheid, over geloof en ongeloof en over het gevaar van ’t scheren over die ene kam.

Toen ik in de jaren ’60 een klein meisje was, kwam niet ver van ons huis, een eerste Marokkaans gezin wonen. Ik vond het spannend en heel exotisch: de kleren, de henna, de van kleine pareltjes gemaakte armbanden, de glitter en de speciale geuren. Er was geen wantrouwen, alleen een nieuwsgierig exploreren van een andere wereld.

 

Culturele uitwisseling

is een brug

die  wederzijds begrip en vriendschap

bevordert tussen

mensen van verschillende landen.

 

Mijn opgroeien verliep heel westers; mijn scholen en mijn vrienden waren witter dan wit. Racisme was een woord met een vuile klank uit het verre Amerika en Zuid-Afrika. In Vlaanderen kabbelde het leven rustig voort. Ons dorp was onze wereld. Niet veel jaren later is de wereld ons dorp geworden. En zo komt het dat ons land een mix van nationaliteiten is geworden. Veel Belgen hebben verre roots, en met die achtergrond kleurden vreemde eet- en kledinggewoontes , en andere religies het vlakke Vlaamse land.

Ik hou van de natuur. Mijn man heeft me liefde voor de bergen bijgebracht. Ik kijk er elke zomer naar uit om te gaan wandelen in die prachtige bebloemde alpenweiden. Ook in ons eigen land kan ik genieten van de vele veldbloemen, die sommigen onkruid noemen. Misschien kunnen we als mens iets leren van de gevolgen van extreme monocultuur. Hoe zouden de alpenweiden eruitzien met maar één of twee soorten bloemen? Hoe mager zijn onze Vlaamse velden geworden? Ik vraag me af of een van mijn kleinkinderen al een korenbloem heeft zien bloeien tussen het graan …

 

Gelukkig zijn we niet allen gelijk…

We zouden elkaar niet nodig hebben!

 

Maar, wil het samenleven harmonieus verlopen, dan moet temidden van al die menselijke diversiteit, wederzijds respect en verdraagzaamheid groeien. Respect voor het anders-zijn,, verdraagzaamheid voor andere tradities en gewoontes. Is het niet prachtig om in een land te leven waar men vrij is om te denken, vrij om te zijn gedacht te zeggen, vrij om te kiezen welk kapsel men wil of welke modestijl je wil volgen, vrij om te bepalen welke studie je wil volgen, vrij om je beroep te kiezen, vrij om te geloven en vrij om je geloof uit te oefenen.

Keuzevrijheid is niet alleen de kern van onze samenleving,

maar ook de kern van mijn christelijk geloof.

Maar! Ook vrijheid heeft zijn grenzen. Een keuze mag nooit ingaan tegen de rechten van de mens. Tolerantie heeft zijn grenzen. Extremisme is nergens goed voor. Terrorisme is een van de duisterste kanten van het mensdom. Met geloof op zich, heeft dit niets te maken. Wel met het verkeerd uitleggen van bepaalde geloofsstellingen. Malala Yousafzai, zelf het slachtoffer van terreur, zei terecht:

 

The best way to fight terrorism is not through guns.

It’s through pens, books,teachers and schools.

 

Natuurlijk moeten we niet lam toekijken. Dezelfde Malala zei ook: “Terrorism will spill over if you don’t speak up.”

Dat reageren mag echter niet verward worden met haatreacties. We hebben ze allemaal wel genoeg gehoord en gelezen: Alle vreemdelingen buiten! Islam is terreur! Oorlog aan de moslims! Godsdiensten zijn dodelijk! … Wat doen we als we beledigd worden, als we verkeerd begrepen of oneerlijk behandeld worden? Wat doen we als we gekwetst worden? Slaan we terug? Sturen we een steeds grotere strijdmacht? Is het oog om oog en tand om tand? Je moet wel weten dat dan uiteindelijk heel de wereld blind en tandeloos wordt.

Christus zei: Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en vervolgen (Matteus 5:44)

Deze leerstelling is erg moeilijk om na te leven, zeker na een harde terreurconfrontatie. Maar stel je eens voor, als we dit zouden proberen, wat dit bij ons thuis zou teweeg brengen. Of als onze buurt dit zou leven? Of als ons dorp dit zou steunen?

We mogen ook niet iedereen over de gelijke kam scheren. Het is een oude uitdrukking en als we de diepere betekenis ervan begrijpen, dan zien we in dat we dit inderdaad niet kunnen doen. Letterlijk betekende de uitdrukking: de draden van het weefgetouw altijd over dezelfde kam spannen (scheren). De weverskam is het hulpmiddel waarmee de draden van het weefgetouw op de juiste afstand worden gespreid. Altijd dezelfde kam gebruiken is niet bepaald slim, je moet als wever immers verschillende stoffen kunnen maken: smal, breed, fijn geweven, grof geweven, enz. Zo kon alles over één kam scheren de volgende figuurlijke betekenis krijgen: alles/iedereen ten onrechte op dezelfde wijze behandelen. (uit ‘Onze Taal)

 

Terrorisme bevechten is gebaseerd op angst,

vrede promoten is gebaseerd op hoop.

(Greg Mortenson)

 

Ik heb deze week al her en der gelezen dat we moeten stoppen met over hoop praten en je vijand vergeven, maar dat we hard moeten terugslaan. Maar ik geloof echt dat de enige manier waarop we vrede over de hele wereld zullen krijgen, niet alleen zal gebeuren door ons verstand te onderwijzen, maar ook door ons hart en onze ziel te onderwijzen.

 

I truly believe

the only way

we can create

global peace

is through not only

educating our minds

but our hearts

and our souls.

Malala Yousafzai

 

Er zijn mensen die de bijbel een ‘bloedboek’ noemen. er zijn er ook die geloven in de bijbel ouderwets vinden. Is het ouderwets om in God en in zijn Zoon, Jezus Christus te geloven? Is het niet meer modern om in zijn zoenoffer en de opstanding te geloven? Zo ja, dan ben ik maar ouderwets en niet modern.

Howard W. Hunter zei: ‘ De wereld waarin we leven, dicht bij huis of ver weg, heeft het evangelie van Jezus Christus nodig. Het evangelie verschaft de enige manier waarop de wereld ooit vrede zal vinden. We hebben een vreedzamer wereld nodig die ontstaat uit vreedzamere gezinnen, buurten en gemeenschappen. Om een dergelijke vrede te verwerven en te ontwikkelen moeten we anderen liefhebben, zowel onze vijanden als onze vrienden. We moeten anderen in vriendschap de hand reiken. We moeten vriendelijker, zachtaardiger, vergevingsgezinder en minder snel kwaad worden. Gods handelswijze is voornamelijk gebaseerd op overreding, geduld en lankmoedigheid, niet op dwang of harde confrontatie.’

De krantenkoppen schreeuwen ons de problemen van de wereld toe. Luidruchtige minderheden proberen onze innerlijke vrede te laten wankelen. Maar als we onze naaste liefhebben en geloven in het zoenoffer van de Heiland, krijgen we een stille zekerheid dat alles zin heeft. We kunnen in een prachtige, rustige omgeving wonen, maar ons innerlijk niet goed voelen door wantrouwen en onenigheid. Aan de andere kant kunnen we temidden van de verwoesting van een terreuraanslag een serene, onbeschrijfelijke vrede voelen.

In deze wereld van verwarring en terreur, kan de eenvoud van de paasboodschap vrede bieden. Als we de eenvoudige waarheden bestuderen die Jezus onderwees, kan er een dynamische motiverende invloed in ons leven schijnen.

Een aantal jaren geleden heb ik Israël bezocht. Ik heb aan het Meer van Galilea gezeten en mooie woorden en verhalen bestudeerd. Ik heb in de Hof van Getsemane gestaan en gemediteerd over zoveel lijden. Ik ben bij Golgotha, de Schedelplaats geweest, en getracht de gruwel van de kruisiging te begrijpen. Ik heb in een lieflijke tuin voor de lege graftombe gestaan en nog nooit zoveel dankbaarheid gevoeld. Voor sommigen kan de leer van de letterlijke opstanding vreemd schijnen, maar zonder de opstanding zou het evangelie van Jezus Christus een opsomming van wijze gezegden en schijnbaar onverklaarbare wonderen zijn – gezegden en wonderen zonder de uiteindelijke overwinning. De opstanding van Christus brengt de onsterfelijkheid en de mogelijkheid tot eeuwig leven.

 

Het kostte God niets,

zover wij dat weten,

om mooie dingen te maken;

maar de opstandige mens veranderen,

kostte Hem

de dood van Zijn Zoon aan het kruis.

(C.S.Lewis)

 

Hij is niet hier, maar Hij is opgewekt’. Die woorden bevatten alle hoop, zekerheid en geloof om ons in dit soms moeilijke leven te sterken. Voor mij is dit geen kruk om beter te kunnen wandelen, voor mij is dit de motivatie om een beter mens te zijn en te worden. Ook al doet zoveel ellende me pijn en voel ik me machteloos om bepaalde duistere krachten te stoppen, de innerlijke vrede in mijn hart biedt troost voor wat er gebeurt, en geeft zekerheid dat het goede overwint.

 

The

SAVIOR

is the source of

TRUE PEACE.

Even with the trials of life, because of the

SAVIOR’S ATONEMENT

and

HIS GRACE,

righteous living will be rewarded with

PERSONAL PEACE.

Quentin L. Cook

 

Laat de Paashaas of de Paasklokken maar komen, laat de kinderen chocolade eitjes zoeken. Lach en speel, geef onrust en verdriet een plaats, en neem de tijd om even stil te staan bij Pasen.

# Hallelujah

 

 

 

 

Regenmeditatie

 

I'm singing in the rain.
I’m singing in the rain.

Tik, tik, tik…

Het regent tegen het raam. Wat zeg ik? Regenen? Het plenst en het giet!

Ik kijk naar buiten en zie met lede ogen toe hoe onze groene gazon in een mum van tijd verandert in het eerste stadium van een moeras. Als ik onze kippen eten ga geven, hoor ik het water zuigen onder mijn laarzen.

Het regent al dagen na elkaar. Of zijn het weken, met hier en daar een korte adempauze waarin de zon en de wolken wedstrijd ‘om het eerst’ of ‘om ter meest’ spelen? Een scorebord hou ik al lang niet meer bij. regen is de gedoodverfde winnaar.

Waar komt al die regen toch vandaan?

Toen ik als kind voor het eerst de mechaniek van de kringloop van het water hoorde uitleggen, was ik enorm gefascineerd. Ik heb altijd al veel fantasie gehad en ik verplaatste me in het leven van zo’n waterdruppel. Ergens in het begin van mijn middelbare schoolcarrière heb ik er een prachtig opstel over geschreven. Ik, als waterdruppel, die een geweldige reis ondernam maar dramatisch eindigde op de lippen van een jong meisje met liefdesverdriet. Of hoe ontzout zeewater weer zout werd. Ik herinner me nog dat mijn werkje een enthousiaste beoordeling kreeg.

Ik kijk naar buiten en sombere gedachten kruipen in mijn hoofd. Ze kleuren het buitenlicht nog een tint of twee grijzer. Flarden nieuwsberichten staan te trappelen op het podium in mijn grijze hersenpan:

Zo veel ellende en wanhoop in de wereld,

Zo veel hebzucht en ik-zucht,

Is dat de reden waarom de aarde haar tranen niet meer in bedwang houdt?

 

Ik kijk naar buiten en het regent pijpenstelen. In Engeland regent het katten en honden. Zouden die daar ook zo van die leuke bubbeltjes in de plassen maken? Of worden die alleen in België gecreëerd door pijpenstelen die al lang door niemand meer gebruikt worden?

Ik besluit om de belletjes in de plassen wat beter te bekijken. Als ik de voordeur dichttrek, voel ik me een stuk vrolijker. Misschien zitten mijn regenjas, mijn vrolijke rubberen laarzen en een paraplu in alle kleuren van de regenboog er wel voor een stuk tussen, want ik doe zowaar een huppelpasje. Iemand zei eens:

We moeten niet wachten tot de storm gedaan is,

We moeten leren dansen in de regen.

Ik sta voor een grote plas en watertattoos rimpelen heen en weer. Bomen en struiken spiegelen in vlekken en ik twijfel om opnieuw een kind te zijn. Niemand te zien? PLETS!  De herinnering aan het gevoel wat dit springen meebrengt, verzacht het zicht van de vlekken op mijn jas.

 

De stortregen is veranderd in motregen (wie heeft dat woord nu uitgevonden?). Ik doe de paraplu even dicht en voel de regen op mijn huid. Deze zachte regen is als een douche voor mijn geest en ziel. De badkamerproducenten hebben dit al vlug opgemerkt en de ‘regendouche’ is een van de toppers in de wellness.

 

Mijn regenwandeling blijkt een stroom van filosofische gedachten teweeg te brengen. Ja, het grijze weer kan inderdaad een sombere invloed op ons hebben, en licht heeft een helende kracht. Maar wie glimlacht er niet als je Fred Astaire ‘I’m singing in the rain’ ziet zingen en dansen?

Wie denkt dat zonneschijn puur geluk is,

heeft nooit gedanst in de regen.

Dat staat genoteerd op mijn bucketlist: dansen in de regen met de man waar ik van hou. Het is leuk als hij de paraplu vasthoudt, maar ik denk dat het nog leuker zal zijn als hij mijn hand vasthoudt en we samen dansen in de regen ( en dat moet echt niet lang duren).

 

Een mens heeft ook iets met een regenboog. Dat natuurverschijnsel raakt een gevoelige snaar. Een regenboog hoort precies in een andere wereld thuis, een wereld waar alleen maar goedheid en liefde is. Maar we weten allemaal dat je zonder regen geen regenboog kan hebben. Zon en regen, nauw verbonden met elkaar.

Zonder licht zou alles doodgaan.

Licht is leven.

Levend Licht.

                            Zonder regen zou alles verdorren.

                                     Water is leven.

                                     Levend Water.

 

De regen is gestopt. Een waterzonnetje komt tevoorschijn. Ik mag mijn pad niet verwarren met mijn bestemming. Het is niet omdat het nu stormt, dat ik niet op weg ben naar zonneschijn.

Als ik even later met een kopje thee in de zetel zak, zijn mijn lichaam en geest verkwikt. Ik hou van de regen, ik hou van de zon. Buiten heeft de zon weer verloren van de regen. Ik glimlach. Het is een perfecte dag om onder een dekentje een film te kijken.

Don’t you give up.

Don’t you quit.

You keep walking.

You keep trying.

There is help and happiness ahead.

It will be alright in the end.

Trust God

and believe in

good things to come.

Jeffrey R. Holland