Tag: geloof

Het monster Covid 19.

linda Een reactie plaatsen

Zo’n maand geleden, terwijl de eerste tere bloesems aan de bomen verschenen, leerde ik een nieuw woord. Het was de naam van een virus: Covid 19.
19, dat was mijn leeftijd toen ik trouwde met mijn beste maatje en het leven me toelachte met ongekende mogelijkheden. Vele jaren zijn verstreken sinds die dag en de rollercoaster van het leven bracht me hoogtes en laagtes. De geboorte van kinderen tegenover de oliecrisis ; een prachtige carrière tegenover dictaturen, oorlogen en geruchten ervan; mooie hobby’s  en verre reizen tegenover wapenwedlopen en drugs; kleinkinderen tegenover het verliezen van ouders en vrienden; luxe tegenover het weggooien van traditionele waarden en normen.
Hoewel kennis en politiek voor god trachtten te spelen in een wereld die soms heel vreemde bochten nam, was mijn hart nog gevuld met vrede. Vrede, door de kennis in een God die van me houdt en het einde vanaf het begin weet, en ik kon blijven glimlachen naar de toekomst.

Denken dat God minder bestaat
als men Hem een kleine ‘g’ toebedeelt,
is net als denken
dat de tweede wereldoorlog minder heeft plaats gevonden
als men Adolf Hitler zonder hoofdletters schrijft.
(Christiaan Barnard)

Ik werd echter meer en meer verontrust door een vervelende soort arrogantie. Journalisten, wetenschappers, politici en allerlei kwakzalvers strooiden met berichten, kennis, maatregelen en weetjes over dat nieuwe woord ‘covid 19’:
Het was niet zo erg, het was slechts een milde griep –
Het was vreselijk en enorm besmettelijk.
Het zou alleen de ouderen en de zwaksten treffen –
Iedereen moet maatregelen nemen.
We kunnen het aan –
Het wordt teveel.

Nu, er zijn dingen waarvan we weten dat we ze weten. Er zijn ook dingen waarvan we weten dat we ze niet weten. En er zijn ook dingen waarvan we niet weten dat we ze niet weten.
Wetenschappelijke kennis is heel arrogant in het negeren van het niet weten van wat we niet weten. Bijvoorbeeld: in 1687 publiceerde Isaac Newton zijn wetten van beweging en legde het fundament voor de klassieke mechanica. Ze werden aanvaard als absolute kennis, maar later werden verschillende dingen ontdekt die men niet wist: eerst kwam de  klassieke aerodynamica van James Clerk Maxwell en daarna bewees Albert Einstein  dat Newtons tijdsbegrip niet klopte. Nog later toonde de kwantumfysica aan dat de wereld van de kleinste deeltjes zich niet gedraagt zoals Newton beweerde. En 40 jaar later weerlegde de snaartheorie de kwantumtheorieën die 50 jaar later verdreven werden door de M-theorie. Waar zal die binnenkort door vervangen worden? De natuurwetten die 200 jaar lang perfect leken te functioneren, bleken helemaal niet volledig te zijn.

Nederigheid
is de grootste eigenschap
die een mens kan hebben,
en arrogantie
is zonder twijfel
de slechtste.

Vandaag de dag is in de kleinste smartphone alle kennis van de wereld te vinden. Het internet levert miljarden pagina’s antwoorden op miljarden vragen. Maar hoeveel daarvan is waar? En hoeveel weten we nog niet? Het universum bestaat voor het grootste deel uit zwarte materie waar we slechts heel weinig nog van weten. Het merendeel van de oceanen op aarde is onbekend terrein. En hoeveel begrijpen we echt van ons DNA? Hoeveel weten we van de wereld van bacteriën en virussen?
Natuurlijk worden er elke dag dingen ontdekt die ons meer kennis opleveren, maar zou het de mensheid niet meer geloofwaardigheid opleveren als we zouden toegeven dat we eigenlijk heel onwetend zijn?

Een van de beste manieren tegen arrogantie
is zeeziekte.
Een mens die over de reling hangt,
vergeet zijn allures.
(Heinz Ruhmann)

Elke minuut is er nieuws heet van de naald over covid 19: beelden en woorden die beetje bij beetje het normale ontmantelen. Ons leven wordt op zijn kop gezet in ons eigen kot.
Mensen worden bang en mijden elkaar. Ook ik voelde angst. Het kreeg een leven op zich en nestelde zich in een web van zwartdenkende draden vol verdriet en paniek. Eén kuchje en het web van wantrouwen spande zich steviger. Het monster dat covid 19 heet probeerde me mentaal in zijn macht te krijgen.
En toen was er een verandering. Ik keek door het keukenraam en zag de lente. Roze, tere bloesems wiegden zachtjes in de wind en fluisterden een belofte van nieuw leven.

Het kan niet anders.
In bloesems moeten licht en wolken,
hartstocht en precisie,
hoop en weemoed,
traditie en de mooiste vorm van oorspronkelijkheid
met elkaar versmelten.
Anders kan het niet.
(Toon Vanlaere)

Mijn web van angst verschrompelde en een stille zachte stem klopte op de deur van mijn ziel:

Sta stil en weet dat Ik God ben.
(L&V 123:17)

Lichtstralen vormden in mijn binnenste een nieuw geometrisch figuur met draden van hoop, vrede, dankbaarheid en geloof. Mijn hart zwol van vreugde toen ik in het duistere Italiaanse verdriet melodische tonen van ‘la vita e bella’ hoorde. Applaus, berenjachten, verzorgenden en burenboodschappen beklemtoonden de goedheid van de mens in heel de wereld. Samen trokken we een vuist naar het monster.
Ja, we blijven in ons kot, maar ook dit zullen we dankbaar overleven.

Dankbaarheid
bekijkt de wereld op de manier die God bedoelde,
verlicht alles rondom ons,
kijkt voorbij onze tekorten,
ontdekt het goede.
(anoniem)

Het leven heeft veel spelregels die we nog niet kennen. We negeren de Ontwerper, de Grote Jehovah, maar het universum is te ingewikkeld om te hopen dat de regels anders zijn dan dat jij wil. Kiezen voor een Ontwerper, is onderdeel van het spel van het leven. De keuze is heilig, maar het geeft je een prachtig vredig gevoel als je kiest voor God.
Ik weet dat als je je overgeeft aan het idee van een liefdevolle God die alles weet vanaf het begin, dat verlangen kennis zal worden. Je weet dan dat Hij aan het roer staat en je leven verandert in een geweldige eeuwige reis – ondanks covid19 en nog zoveel dingen die we niet weten en die we niet weten dat we ze niet weten.

Om te eindigen een mooie quote van C.S Lewis:

You may ask, ‘Why is God landing in this enemy-occupied world in disguise and starting a sort of secret society to undermine the devil?
Why isn’t He landing en force, invading it?
Well, Christians think He’s going to land in force.
We don’t know when, but we can guess why.
He’s delaying
He wants to give us the chance of joining His side freely.

En mocht je niet weten wat te doen tijdens je isolatie, de volgende website kan je uren bezig houden met je ontdekkingsreis naar de Ontwerper:

www.churchofjesuschrist.org

www.kerkvanjezuschristus.org

 

Zomeruur, licht en Pasen.

linda 1 reactie

Het is zomeruur. Dat betekent dat we de klok een uur verder gedraaid hebben en dat 10 uur 11 uur geworden is. Dat de overheid zo’n konijn uit de hoed haalt is ongelooflijk, en nog wel voor het hele land en een groot stuk van de wereld. In mijn gewoon dagelijks leven zou ik ook wel eens de klok zomaar een uur willen terugdraaien of ineens verder zetten. Floep! Mooie dingen een uur langer beleven, minder leuke dingen vliegensvlug voorbij draaien.

De tijd is te traag voor wie wacht,
te snel voor wie bedeesd is,
te lang voor wie treurt,
te kort voor wie zich verblijdt,
maar voor wie het heeft
is de tijd eeuwig.
(R. Hoemakers)

Maar alle tijd en konijnen in hoeden ten spijt, hebben jullie last van het zomeruur?
Ik moet er toch altijd een beetje aan wennen. Mijn biologische klok heeft ’s morgens een vast uur. Elke dag word ik op ongeveer hetzelfde tijdstip wakker. Met het zomeruur voelt mijn ‘klok’ zich bedot. Ze wordt geforceerd om me nu een uur vroeger wakker te krijgen en als je mij kent is dat niet zo simpel. Gelukkig protesteert mijn lichaam maar een paar dagen en dan heeft mijn innerlijke klok zich bij het zomeruur neergelegd. Dus last? Niet echt veel.

Ik ben wel blij dat het langer licht is. In de lente lengen de dagen sowieso, maar met dat zomeruur erbij kan ik nog extra van het licht genieten.
Ik ben een ‘lichtmens’. En geef nu ook toe: licht is leven, niet?
Dat brengt me ook bij een belangrijke feestdag: Pasen. Dat christelijk feest geeft me altijd zo’n blij gevoel. Niet alleen om de mooie herinneringen van paasklokken en chocolade eieren die verstopt en gevonden werden, maar ook omdat de Paastijd me als mens enorm aanspreekt en mijn ziel verlicht.

Aan Pasen is een naam gekoppeld die bijna iedereen in de wereld kent, maar waarbij toch heel weinig mensen zijn die deze persoon echt kennen. Die naam is Jezus Christus.
Wie is Jezus? Waarom zou Hij vandaag nog belangrijk zijn?
Om te beginnen is Jezus een voornaam, net zoals Pieter en Seppe. Christus is geen achternaam, maar een titel. Die betekent ‘de Gezalfde’.
Die titel duidt erop dat Jezus geen gewone man was, of zelfs de beste leraar ooit. Hij is de beloofde Messias waarover in het Oude Testament geprofeteerd wordt. Hij zou alle mensen redden van zonde en dood (alle, daar vallen wij dus ook onder). Jezus verklaarde tijdens zijn leven zelf dat Hij de Zoon van God was. Ik geloof dat. Hij deed vele wonderen zoals zieken genezen, blinden laten zien, doven laten horen en Hij wekte zelfs doden weer tot leven. Zijn grootste wonder is dat Hij eeuwig leven en geluk aan alle mensen kan geven, we moeten alleen maar in Hem geloven en ons best doen zijn leringen te volgen. Maar mensen zijn mensen, en we maken allemaal fouten – grote en kleine. Soms falen we compleet en zitten we in zak en as, of in een diepe put. En dat is precies de reden waarom Jezus naar de aarde kwam en waarom Hij vandaag nog zo belangrijk is voor ieder van ons.

En voorts zeg ik u dat
er geen andere naam,
noch enige andere weg of middel,
zal worden gegeven waardoor
redding tot de mensenkinderen kan komen,
dan alleen
in en door de naam van
Jezus Christus,
de almachtige Heer.
(Mosiah 3: 17)

Om te kunnen begrijpen waarom Jezus zo belangrijk is, is een vergelijking misschien wel op zijn plaats:

Er was eens een man die zo graag iets wou hebben. Het was zijn grootste droom en hij had er alles voor over, dus ging hij een grote schuld aan om zijn grote verlangen waar te kunnen maken. Men had hem verwittigd hoe gevaarlijk zulke grote schulden wel zijn en hoe er met de schuldeiser niet te lachen viel. Maar de man tekende het contract. De einddatum lag ver in het verschiet en hij was er gerust in dat hij zijn schuld op tijd zou kunnen aflossen. Hij was blij, want hij had nu wat hij wilde.
Het leven ging verder met zijn ups en downs, met hard werken en met pleziertjes, met voorspoed en met tegenslag. Maar de schuldeiser had een vast plekje in zijn gedachten. Af en toe deed de man een afbetaling en stiekem hoopte hij dat de dag van de ultieme afrekening nooit zou aanbreken.
Maar die dag komt altijd voor iedereen, en dus ook voor die man. Het contract was verlopen en de schuld niet afbetaald. De man besefte dat hij zijn schuld nooit kon aflossen en dat de schuldeiser al zijn bezittingen kon opeisen en hem zelfs in de gevangenis kon steken. Hij vroeg:
‘Kan ik niet meer tijd krijgen?’
‘Kan je mijn schuld niet kwijtschelden?”
‘Kan je me geen genade tonen?’
De schuldeiser vond genade maar eenzijdig, daar had hij niks aan. Hij vroeg:
‘Geloof jij in recht? Ik wil gerechtigheid! Jij hebt het contract getekend en de wet is dat jij betaalt of gestraft wordt. Het is niet de bedoeling dat genade de gerechtigheid kan beroven.’
‘Als jij mijn schuld niet kwijtscheldt, dan is er geen genade!’ smeekte de man.
‘Als ik dat doe dan is er geen gerechtigheid!’antwoordde de schuldeiser.
Het leek erop dat er geen manier was waarop zowel de genade als de gerechtigheid tevreden zou zijn. En toch is die manier er! Maar dan is er nog iemand anders voor nodig.
De schuldenaar had een vriend die hem heel goed kende en die wist hoe kortzichtig en gek hij was geweest. Maar die vriend wilde hem helpen omdat hij van hem hield. Hij werd een middelaar. Hij betaalde de schuld en zo was de gerechtigheid tevreden. De middelaar regelde een afbetaling met zijn vriend en zo kreeg die genade.

Als we dit verhaal projecteren op ons eigen leven, dan hebben we allemaal een zekere ‘geestelijke schuld’, en op een dag zal de afrekening komen.
Dit lijkt misschien voor velen, zo niet voor iedereen, de ver-van-mijn-bed-show. Hoe kan dat nu? We zijn toch baas over ons eigen leven? Is er wel een leven na de dood waarin de afrekening komt? Ik ben toch een goed mens?
Vele mensen die een bijna-doodservaring beleefden, vertellen allemaal hoe belangrijk het is om hier goed te doen voor iedereen. Ze beklemtoonden dat het leven dat we hier leiden, ons leven aan de andere kant bepaalt.
Maar niemand is volmaakt, we kunnen allemaal meer helpen, beter helpen, meer doen, beter doen.
En de wet der gerechtigheid zal de aflossing eisen. Gelukkig is er een Middelaar.

Want er is één God en ook één middelaar tussen God en mensen,
de mens Christus Jezus,
die zich gegeven heeft tot een losprijs voor allen.
(1 Timotheüs 2: 5)

Door de genade van Jezus Christus kunnen wij, na alles wat we zelf konden doen, gered worden.

Pasen is het feest waarop de christelijke wereld de verzoening en de opstanding van Jezus Christus herdenkt. Ik kan zeker niet uitleggen hoe Jezus het lijden, de pijnen, de zonden en alle onvolmaaktheden van heel het mensdom op zich genomen heeft, en hoe Hij daar de schuld voor betaalde. Ik kan ook niet uitleggen hoe het kon dat Hij – die zeker dood was- levend werd en zo de deur van de onsterfelijkheid voor alle mensen opende. Geestelijke dingen kunnen niet uitgelegd worden op een stoffelijke manier.
Ik geloof in God en in Jezus Christus, in de opstanding en in een eeuwig leven, en als jij daar ook in gelooft dan weet je hoe moeilijk het is om anderen te vertellen wat je voelt. Ik probeer op deze blog mijn woorden zorgvuldig uit te zoeken en probeer niemand te kwetsen of de indruk te scheppen dat gelovigen ‘beter af’ zijn. Ik kan je maar een schets bieden van hoe ik God echt zie. Ik geef je een onafgewerkt product van mijn gevoelens over Zijn liefde en mijn plaats daarin, een ruw beitelwerk over hoeveel meer Licht ik daardoor ervaar.

The miracle of
RESURRECTION,
the ultimate cure,
is beyond the power of modern medicine.
But it is not beyond the power of God.
(Paul V. Johnson)

Zomeruur, Licht en Pasen. Voor de ene een geestelijke bezinning, voor de andere een familiefeest met eitjes. Geniet van al het licht.

Sinaasappels en het gezin.

linda 4 reacties

blog gezin

Mijn man was een beetje bezorgd over de sinaasappelen die ik gekocht had. Het waren er zo veel, die kregen we vast niet opgegeten voor onze vakantie. Hij heeft misschien wel gelijk, want hij moet ze meestal alleen opeten. Die oranje vruchten zijn nu eenmaal niet de beste vrienden van mijn darmstelsel.

Toen ik met een gefronste blik naar de bijna volledige oranje fruitmand keek, kreeg ik de bedenking dat zo’n sinaasappel best wel ons gezin kon voorstellen. Een mooi gekleurde bol, samengesteld uit partjes die allemaal verschillend zijn en samengehouden door een vlies zodat ze toch één geheel vormen.

Mijn gedachten werden ruw verstoord door een nieuwsbericht van de zoveelste terroristische aanslag dit jaar. Met een sinaasappel nog in mijn hand voelde ik de ontreddering en het verdriet van de gezinnen die eensklaps in rouw gedompeld zijn.

Er zijn vele oorlogen aan de gang in deze wereld. En het zijn niet alleen terroristische of economische, die de meest fundamentele leerstellingen van de mensheid aanvallen.
De heiligheid en de essentiële doeleinden van het gezin worden over de hele linie in twijfel getrokken, bekritiseerd en aangevallen.
Nochtans vormen sterke gezinnen het cement van de maatschappij.

Family is not an important thing.

It’s everything.

(Michael J. Fox)

Als ik denk aan het gezin waarin ik opgroeide en aan mijn eigen gezin, dan besef ik heel goed dat het leven zelden volgens ons bedachte plan verloopt. Dus ook in het gezin waar we van dromen komen wel eens nachtmerries voor.  We moeten naar het ideaal toewerken, maar rekening houden met het feit dat er gebeurtenissen zullen komen die alles op hun kop kunnen zetten.

It takes a lot of work

to put together a marriage,

to put together a family

and a home.

(Elizabeth Edwards)

Ons gezin is een kleine groep van unieke karaktertjes, van timide tot extravert, van bolleboos tot dromer. We deelden veel: van tandpasta tot buikloop en de waterpokken. We verstopten spullen van schoenen tot boeken en kleurpotloden – soms als grap, soms als wraak. We sloten mekaar als eens op in een kamer, of lieten iemand niet binnen. We waren al eens jaloers op aandacht en cadeautjes. We voelden elkaars pijn en verdriet en probeerden te genezen met knuffels en kusjes. We voelden trots en schaamte. We speelden samen en lachten en hadden plezier.
Dat gebeurde allemaal rond dat vlies dat ons samenbond en nog steeds bindt.

Met een zwaar hart merk ik angst in de ogen van mijn kinderen. In welk een wereld moeten zij hun kinderen opvoeden? Kunnen kinderen nog ergens veilig zijn? Kunnen we hen nog liefde leren in een wereld vol haat?
En toch is het van belang dat we blijven geloven in de kracht van het gezin.

What can you do

to promote world peace?

Go home

and love your family.

(moeder Teresa)

 

Ik sta volledig achter de uitspraak van Bonnie L. Oscarson:

We moeten de geopenbaarde leer van het huwelijk, het gezin, de goddelijke rol van de man en de vrouw en het belang van ons huis als heilige plek moedig verdedigen.
Zelfs als de wereld ons toeschreeuwt dat die beginselen verouderd, beperkend, of niet meer relevant zijn.

Geen enkel gezin is perfect. Er wordt overal wel eens gekibbeld en geruzied. Soms gebeurt het wel dat er een periode zonder klank is, of zonder beeld. Maar uiteindelijk is ons gezin ons gezin. Er zal altijd liefde zijn.

In ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’, heb ik de criteria gevonden waarmee ik iedere wind van werelds dogma kan toetsen, die via de media, internet, wetenschappers, filosofen, tv en films, en zelfs wetgevers tot ons komt. Voor mij is dit het vlies dat ons samenhoudt.
Er staat o.a.:

De kans op een gelukkig gezinsleven is het grootst, als de leringen van de Heer Jezus Christus eraan ten grondslag liggen.
Een geslaagd huwelijk en een hecht gezin worden gegrondvest op en in stand gehouden met de beginselen van geloof, gebed, bekering, vergeving, respect, liefde, mededogen, werk en gezond ontspanning.

Als ouder heb ik (samen met mijn man) getracht de ‘basics’ aan mijn kinderen mee te geven:
De kracht van te geloven, van samen te bidden, samen de schriften te lezen en te bespreken (dat bracht in de tienerjaren heel wat ambiance!), en samen te eten.
Een maal per week, op maandagavond, hielden we ‘gezinsavond’. We deden dan een hele avond alles samen. Gene zever om dit met kinderen te doen die verschillen in leeftijd en interesse. Er waren veel frustraties, maar ook veel toffe gezinsmomenten. Ik herinner me nog de poppenkastspelen, de uitstapjes, het verstoppertje spelen in de tuin, de cinemabezoekjes of de films thuis.
Als ouders hebben we ook getracht om tradities te vormen die onze gezinsband zouden versterken en vriendschap zou bevorderen. Daar behoorde de jaarlijkse Paasvakantie aan de Belgische kust bij, de jaarlijkse musical, de zomervakantie in het zuiden van Frankrijk, en kerstavond thuis.

To us,

Family means

putting your arms around each other

and being there.

(Barbara Bush)

Ik vind het ook belangrijk om afleidingen te beperken. We kunnen ons leven opvullen met zoveel goede dingen dat er geen plaats meer is voor de beste dingen.
Mijn kinderen hadden een gameboy en een playstation, die beperkt gebruikt mochten worden (als je mijn kinderen hoort klagen, toch nog ruim genoeg, hoor!)
Nu is dat elektronisch amusement gigantisch toegenomen. Laat ze niet de overhand krijgen op kostbare gezinsmomenten.

The great danger for family life,

in the midst of any society

whose idols are

pleasure, comfort and independence,

lies in the fact

that people close their hearts

and become selfish.

(Paus Johannes Paulus II)

Zoals ik als zei, het perfecte gezin bestaat niet. Ouders kunnen toekomstdromen hebben voor hun kinderen, die niet verwezenlijkt worden. Kinderen kunnen opstandig zijn, en dingen doen die we niet goedkeuren. Geef nooit op! Never leave a wounded warrior!

Some children could tax

even Salomon’s wisdom

and Job’s patience.

(James E. Faust)

Hou van je gezin. Maak tijd voor elkaar. Wees vriendelijk en geduldig. Sta klaar voor elkaar. Verwar onbegrip niet met verwerping. Maak geen kamer voor ‘spijt’. Bouw een veilig ‘nestje’.
Want morgen staat niet vast en vandaag is kort – luister maar naar het nieuws.

Als ik terugkijk dan zijn mijn gelukkigste momenten te vinden in mijn gezin.
Families are forever!

Spend some time this vacation

on home improvement:

improve your attitude

towards your family.

(naar Bo Bennett)

 

 

Terreur , Pasen en een bloemenveld.

linda 1 reactie

bloemenveld

Ik wou een leuke tekst schrijven over narcissen, paashazen en chocolade. Een tekst over Pasen en mijn diep geloof in Jezus Christus. Maar na de aanslagen in Brussel kan ik niet anders dan ook iets schrijven over mijn verdriet, onmacht en boosheid, over geloof en ongeloof en over het gevaar van ’t scheren over die ene kam.

Toen ik in de jaren ’60 een klein meisje was, kwam niet ver van ons huis, een eerste Marokkaans gezin wonen. Ik vond het spannend en heel exotisch: de kleren, de henna, de van kleine pareltjes gemaakte armbanden, de glitter en de speciale geuren. Er was geen wantrouwen, alleen een nieuwsgierig exploreren van een andere wereld.

 

Culturele uitwisseling

is een brug

die  wederzijds begrip en vriendschap

bevordert tussen

mensen van verschillende landen.

 

Mijn opgroeien verliep heel westers; mijn scholen en mijn vrienden waren witter dan wit. Racisme was een woord met een vuile klank uit het verre Amerika en Zuid-Afrika. In Vlaanderen kabbelde het leven rustig voort. Ons dorp was onze wereld. Niet veel jaren later is de wereld ons dorp geworden. En zo komt het dat ons land een mix van nationaliteiten is geworden. Veel Belgen hebben verre roots, en met die achtergrond kleurden vreemde eet- en kledinggewoontes , en andere religies het vlakke Vlaamse land.

Ik hou van de natuur. Mijn man heeft me liefde voor de bergen bijgebracht. Ik kijk er elke zomer naar uit om te gaan wandelen in die prachtige bebloemde alpenweiden. Ook in ons eigen land kan ik genieten van de vele veldbloemen, die sommigen onkruid noemen. Misschien kunnen we als mens iets leren van de gevolgen van extreme monocultuur. Hoe zouden de alpenweiden eruitzien met maar één of twee soorten bloemen? Hoe mager zijn onze Vlaamse velden geworden? Ik vraag me af of een van mijn kleinkinderen al een korenbloem heeft zien bloeien tussen het graan …

 

Gelukkig zijn we niet allen gelijk…

We zouden elkaar niet nodig hebben!

 

Maar, wil het samenleven harmonieus verlopen, dan moet temidden van al die menselijke diversiteit, wederzijds respect en verdraagzaamheid groeien. Respect voor het anders-zijn,, verdraagzaamheid voor andere tradities en gewoontes. Is het niet prachtig om in een land te leven waar men vrij is om te denken, vrij om te zijn gedacht te zeggen, vrij om te kiezen welk kapsel men wil of welke modestijl je wil volgen, vrij om te bepalen welke studie je wil volgen, vrij om je beroep te kiezen, vrij om te geloven en vrij om je geloof uit te oefenen.

Keuzevrijheid is niet alleen de kern van onze samenleving,

maar ook de kern van mijn christelijk geloof.

Maar! Ook vrijheid heeft zijn grenzen. Een keuze mag nooit ingaan tegen de rechten van de mens. Tolerantie heeft zijn grenzen. Extremisme is nergens goed voor. Terrorisme is een van de duisterste kanten van het mensdom. Met geloof op zich, heeft dit niets te maken. Wel met het verkeerd uitleggen van bepaalde geloofsstellingen. Malala Yousafzai, zelf het slachtoffer van terreur, zei terecht:

 

The best way to fight terrorism is not through guns.

It’s through pens, books,teachers and schools.

 

Natuurlijk moeten we niet lam toekijken. Dezelfde Malala zei ook: “Terrorism will spill over if you don’t speak up.”

Dat reageren mag echter niet verward worden met haatreacties. We hebben ze allemaal wel genoeg gehoord en gelezen: Alle vreemdelingen buiten! Islam is terreur! Oorlog aan de moslims! Godsdiensten zijn dodelijk! … Wat doen we als we beledigd worden, als we verkeerd begrepen of oneerlijk behandeld worden? Wat doen we als we gekwetst worden? Slaan we terug? Sturen we een steeds grotere strijdmacht? Is het oog om oog en tand om tand? Je moet wel weten dat dan uiteindelijk heel de wereld blind en tandeloos wordt.

Christus zei: Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en vervolgen (Matteus 5:44)

Deze leerstelling is erg moeilijk om na te leven, zeker na een harde terreurconfrontatie. Maar stel je eens voor, als we dit zouden proberen, wat dit bij ons thuis zou teweeg brengen. Of als onze buurt dit zou leven? Of als ons dorp dit zou steunen?

We mogen ook niet iedereen over de gelijke kam scheren. Het is een oude uitdrukking en als we de diepere betekenis ervan begrijpen, dan zien we in dat we dit inderdaad niet kunnen doen. Letterlijk betekende de uitdrukking: de draden van het weefgetouw altijd over dezelfde kam spannen (scheren). De weverskam is het hulpmiddel waarmee de draden van het weefgetouw op de juiste afstand worden gespreid. Altijd dezelfde kam gebruiken is niet bepaald slim, je moet als wever immers verschillende stoffen kunnen maken: smal, breed, fijn geweven, grof geweven, enz. Zo kon alles over één kam scheren de volgende figuurlijke betekenis krijgen: alles/iedereen ten onrechte op dezelfde wijze behandelen. (uit ‘Onze Taal)

 

Terrorisme bevechten is gebaseerd op angst,

vrede promoten is gebaseerd op hoop.

(Greg Mortenson)

 

Ik heb deze week al her en der gelezen dat we moeten stoppen met over hoop praten en je vijand vergeven, maar dat we hard moeten terugslaan. Maar ik geloof echt dat de enige manier waarop we vrede over de hele wereld zullen krijgen, niet alleen zal gebeuren door ons verstand te onderwijzen, maar ook door ons hart en onze ziel te onderwijzen.

 

I truly believe

the only way

we can create

global peace

is through not only

educating our minds

but our hearts

and our souls.

Malala Yousafzai

 

Er zijn mensen die de bijbel een ‘bloedboek’ noemen. er zijn er ook die geloven in de bijbel ouderwets vinden. Is het ouderwets om in God en in zijn Zoon, Jezus Christus te geloven? Is het niet meer modern om in zijn zoenoffer en de opstanding te geloven? Zo ja, dan ben ik maar ouderwets en niet modern.

Howard W. Hunter zei: ‘ De wereld waarin we leven, dicht bij huis of ver weg, heeft het evangelie van Jezus Christus nodig. Het evangelie verschaft de enige manier waarop de wereld ooit vrede zal vinden. We hebben een vreedzamer wereld nodig die ontstaat uit vreedzamere gezinnen, buurten en gemeenschappen. Om een dergelijke vrede te verwerven en te ontwikkelen moeten we anderen liefhebben, zowel onze vijanden als onze vrienden. We moeten anderen in vriendschap de hand reiken. We moeten vriendelijker, zachtaardiger, vergevingsgezinder en minder snel kwaad worden. Gods handelswijze is voornamelijk gebaseerd op overreding, geduld en lankmoedigheid, niet op dwang of harde confrontatie.’

De krantenkoppen schreeuwen ons de problemen van de wereld toe. Luidruchtige minderheden proberen onze innerlijke vrede te laten wankelen. Maar als we onze naaste liefhebben en geloven in het zoenoffer van de Heiland, krijgen we een stille zekerheid dat alles zin heeft. We kunnen in een prachtige, rustige omgeving wonen, maar ons innerlijk niet goed voelen door wantrouwen en onenigheid. Aan de andere kant kunnen we temidden van de verwoesting van een terreuraanslag een serene, onbeschrijfelijke vrede voelen.

In deze wereld van verwarring en terreur, kan de eenvoud van de paasboodschap vrede bieden. Als we de eenvoudige waarheden bestuderen die Jezus onderwees, kan er een dynamische motiverende invloed in ons leven schijnen.

Een aantal jaren geleden heb ik Israël bezocht. Ik heb aan het Meer van Galilea gezeten en mooie woorden en verhalen bestudeerd. Ik heb in de Hof van Getsemane gestaan en gemediteerd over zoveel lijden. Ik ben bij Golgotha, de Schedelplaats geweest, en getracht de gruwel van de kruisiging te begrijpen. Ik heb in een lieflijke tuin voor de lege graftombe gestaan en nog nooit zoveel dankbaarheid gevoeld. Voor sommigen kan de leer van de letterlijke opstanding vreemd schijnen, maar zonder de opstanding zou het evangelie van Jezus Christus een opsomming van wijze gezegden en schijnbaar onverklaarbare wonderen zijn – gezegden en wonderen zonder de uiteindelijke overwinning. De opstanding van Christus brengt de onsterfelijkheid en de mogelijkheid tot eeuwig leven.

 

Het kostte God niets,

zover wij dat weten,

om mooie dingen te maken;

maar de opstandige mens veranderen,

kostte Hem

de dood van Zijn Zoon aan het kruis.

(C.S.Lewis)

 

‘Hij is niet hier, maar Hij is opgewekt’. Die woorden bevatten alle hoop, zekerheid en geloof om ons in dit soms moeilijke leven te sterken. Voor mij is dit geen kruk om beter te kunnen wandelen, voor mij is dit de motivatie om een beter mens te zijn en te worden. Ook al doet zoveel ellende me pijn en voel ik me machteloos om bepaalde duistere krachten te stoppen, de innerlijke vrede in mijn hart biedt troost voor wat er gebeurt, en geeft zekerheid dat het goede overwint.

 

The

SAVIOR

is the source of

TRUE PEACE.

Even with the trials of life, because of the

SAVIOR’S ATONEMENT

and

HIS GRACE,

righteous living will be rewarded with

PERSONAL PEACE.

Quentin L. Cook

 

Laat de Paashaas of de Paasklokken maar komen, laat de kinderen chocolade eitjes zoeken. Lach en speel, geef onrust en verdriet een plaats, en neem de tijd om even stil te staan bij Pasen.

# Hallelujah