Brengt opruimen rust? Of onrust?

schoonmaak 1

Is orde nastreven een keurslijf of geeft het juist vrijheid om te vliegen?

Het is lente. De Paasklokken hangen weer in de kerktorens en de Paashaas heeft een veilig holletje opgezocht.
In de winkels kan je chocolade eieren aan de helft van de prijs kopen. Volle prijs betaal je nu voor allerlei huis-, tuin- en keukenmateriaal, want de lente wordt ook nog steeds gekoppeld aan schoonmaken en opruimen.

De voorjaarsschoonmaak of grote schoonmaak (‘grote kuis’ zei mijn moeder) werd in de vorige eeuw aan het einde van de winter uitgevoerd. Geen enkele kamer bleef gespaard van de opruimwoede. Gordijnen werden gewassen en ramen grondig gepoetst. Vloerkleden werden naar buiten gesleurd en met de mattenklopper uitgeklopt. Alle kasten werden van binnen en van buiten goed schoongemaakt. Achter en onder de kasten werden stof- en spinnennesten verwijderd. Ook de inhoud werd nagekeken, gepoetst en geordend. Deze grote schoonmaak duurde verschillende dagen en was echt wel zwaar werk.

Ik heb zo’n ‘grote kuis’ nooit meegemaakt, mijn ouders wel nog. Na de Tweede Wereldoorlog veranderden de leefomstandigheden enorm. Kolenkachels ruimden plaats voor centrale verwarming en stofzuigers wonnen het van borstels en bezems.
De grote schoonmaak is in onbruik geraakt.

Maar toch, als de eerste zonnestralen het huis binnen schijnen en de kleine opwaaiende stofdeeltjes veel zichtbaarder zijn, dan kriebelt het om het een en ander eens extra te poetsen. Daarom dus al die reclame in de brievenbus en op het scherm over allerhande poetsmateriaal. Een mens zou er zowaar schuldgevoelens bij krijgen. Mijn creatieve, muzische kant heeft dikwijls de bovenhand op die kriebelende kuisgevoelens. Ik schaar me dan ook achter deze quote:

Creatieve mensen

hebben geen rommel,

Creatieve mensen

hebben overal ideeën liggen.

Je begrijpt het al, ik ben niet zo’n poetsfanaat. Mijn huis is netjes, maar van de vloer eten raad ik je niet aan. Daar heb ik trouwens een mooie, ronde tafel voor, veel gezelliger dan op de vloer zitten knabbelen en babbelen.

 

Toen ik een tijdje geleden ‘Het leven in een stofzuigerzak’ las in Bodytalk, begreep ik heus wel dat opruimen noodzakelijk is. In een volle stofzuigerzak zit ongeveer een halve kilogram stof. Nu ja, daar dienen stofzuigerzakken toch voor? Maar, als dat stof uit een gewone, nette woning komt (dus geen vieze, smerige woonst), dan zit er een volle eetlepel levende organismen in.

WAT?

Ja, een volle eetlepel levende dingen:

                        500 insecten

66 000 huisstofmijten

4 200 000 algen

2 600 miljoen schimmelsporen

365 000 miljoen bacteriën

Ik kan van één spin al nare dromen krijgen, gelukkig zijn al die ‘beestjes’ niet zichtbaar met het blote oog. Kan je je inbeelden welk een  ‘horror’ dromen mijn nachten zouden komen verpesten?
Ik moet je zeker niet overtuigen van het feit, dat ik na het lezen van dat artikel, me direct  heb gewapend met de stofvod en de stofzuiger?

 

Own less,

live more.

(Joshua Becker)

 

Opruimen betekent ook: weggooien. Ik las eens ergens dat je tijdens grote opruimsessies zeker een derde van je spullen zou moeten weggooien, of weggeven. Alles waarvan je denkt dat je het ‘ooit’ nog wel eens zou kunnen gebruiken, kan weg. Daar heb ik het wel een beetje moeilijk mee.
Vier jaar geleden verhuisden we naar een kleinere woning. Er moest veel weg. Dat was dus een héél grote opruimsessie!
Mijn man kan veel gemakkelijker dingen wegdoen. Eén jaar niet nodig gehad? Weg ermee!

Maar aan mijn spullen kleeft dikwijls ‘emotionele lijm’. Als ik een kast opruim, dan is er van de hele schoonmaaktijd maar zo’n 20% echt opgeruimd. 10% ben ik bezig met zeuren (pff… zo’n vervelend karwei, er zijn toch leukere dingen te doen? Zie je wel, ik moet constant niezen van al dat stof! Eek! Een spin! Ai, mijn nagel scheurt! …) en 70% ben ik nostalgisch  tijd ‘aan het verprutsen’. Een brief van mijn oudste zoon, toen hij twee jaar in Engeland woonde… wat is hij volwassen geworden… Kijk, mijn rapport van het vijfde leerjaar! Wat een toffe vrienden had ik in de lagere school… Hier, de eerste sokjes van mijn jongste kind;  je zou nu niet zeggen dat hij toen maar 2.200 kg woog… Het beeldje van de garnaalvisser – een cadeautje van nog een zoon- een herinnering aan de vele strandvakanties met het gezin… En daar, een miniatuur 3-PK’tje, ons dochter was er gek op …

Je kan je wel inbeelden dat ik bij onze verhuis veel tijd in het verleden heb doorgebracht. Een nieuwe woonst was een nieuwe fase in mijn leven, en daar hoorde afscheid nemen van spullen bij. Ik moest dus letterlijk dingen loslaten. En loslaten is stoppen met vasthouden.

Have less,

do more,

be more.

Opdat al het stof kan wegvliegen en het laatste spinrag verwijderd kan worden, zetten we dus bij de voorjaarsschoonmaak de ramen en de deuren open, ik wil er aan toevoegen: zet ook je geest open.

 

Je hoofd zegt

als alles in orde is,

dan zal ik de rust vinden.

Je hart zegt

vind de rust in jezelf,

dan merk je

dat alles al in orde is.

(gedachte-kracht.nl)

 

Is het rommelig in onze bovenkamer? Zitten er teveel hersenspinsels kriskras door elkaar? Vechten boze en lelijke gedachten om aandacht?
Ruim ook die boel op, want opgeruimd staat netjes.
Praat dingen uit, reik de hand, waai eens lekker uit, geef liefde en aandacht, verwen jezelf.

 

Schoonmaken – opruimen -orde

Thomas Merton koppelde het geluksgevoel ook aan orde:

 

Geluk is geen zaak van intensiteit,

maar van

evenwicht,orde, ritme en harmonie.

 

In hedendaagse schriftuur, de Leer en Verbonden, lezen we:

‘Zie, mijn huis is een huis van orde, zegt de Here God, en niet een huis van wanorde.’

De Heer spoort ons ook aan om eerst ons eigen huis in orde te brengen:

Organiseert u; bereidt de nodige dingen voor; en vestigt een huis, ja, een huis van gebed, een huis van vasten, een huis van geloof, een huis van leren, een huis van heerlijkheid, een huis van orde, een huis van God.’

 

Orde scheppen, thuis en in onszelf, een heel karwei. Soms willen we zoveel doen, willen we zoveel helpen. We lopen onze schoenen voorbij en zijn doodmoe. Een groot profeet gaf de volgende waarschuwing:

‘En ziet toe dat al deze dingen

in wijsheid en ordelijkheid

worden gedaan,

want het is niet nodig,

dat iemand harder loopt

dan dat hij kracht heeft.

(Mosiah 4:17)

 

Als vrouwen en mama’s voelen we ons soms zo overweldigd. Op Facebook en Instagram lachen foto’s ons toe van spelende kinderen in tuinen om u tegen te zeggen, smullend van prachtig gedecoreerde cupcakes, die gemaakt zijn in een keuken, zo geknipt uit een woonmagazine. Als we dan fronsend de vele vingerafdrukjes op de kasten en deuren zien, is het goed om met een glimlach het volgende te lezen:

Goede mama’s

hebben dikwijls

kleverige vloeren

plakkerige keukens

hopen wasgoed

vuile ovens

en gelukkige kinderen.

 

En in de naweeën van de aanslagen in Brussel, kan ik het toch niet laten om ook Boeddha aan het woord te laten:

Haat wordt niet door haat overwonnen,

haat wordt door liefde overwonnen,

zo is van eeuwigheid de orde der dingen.

Niet gemakkelijk, maar de dingen die er echt toe doen, zijn dat nooit.

 

Opruimen, loslaten, orde scheppen… binnen en buiten…
Het is lente, door de eerste zonnestralen zie ik het stof opdwarrelen en het kriebelt. Het kriebelt om kasten binnenstebuiten te keren. Gewapend met goede voornemens, een kartonnen doos, een vod en een schuimend sopje, trek ik de eerste lade open. Albert Einstein lacht me wijselijk toe:

 

Als een rommelig bureau

staat voor

een rommelige geest,

waar staat

een leeg bureau

dan voor?

 

Opruimen, een keurslijf of ga je vliegen? Vergeet de stofzuigerzak en Albert Einstein niet!

 

Nog een leuk filmpje:

Youtube/looking through windows

 

2 gedachten over “Brengt opruimen rust? Of onrust?”

  1. Hey Linda,
    Dat heb je prachtig verwoord, daar voel ik me ook thuis in.
    Opruimen gebeurt niet alleen efkens in de Lente, het gebeurt iedere dag in onze dagelijkse doening op alle gebied en dat geeft rust. Het is wel zó dat de Lente en de eerste warmte van de zonnestralen je een extra boost geven om actief te worden voor vele dingen, het krikt je humeur op en je krijgt extra levenslust naar vernieuwing. Ja in onze relatie met onze hemelse Vader moeten we ook soms de kast open trekken en opruimen wat er niet hoort.
    Dat is keigoed om te doen want het is heerlijk te weten dat we altijd opnieuw mogen beginnen met een schone lei.
    Nog een fijne lentedag

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.