Categorie: geloof

Mijn commentaar bij uitspraken over geloof en godsdienst.

Cadeautjestijd

linda 2 reacties

In deze tijd van het jaar staat in heel wat huizen op een centrale plaats een kerstboom te pronken met ballen, hartjes, popjes, slingers en lichtjes. Men moet goed zoeken om er nog een stalletje naast te vinden. Om de mooi ingepakte cadeautjes te zien heb je echter geen bril nodig. Cadeautjes zijn een deel van Kerst geworden.

 

Toen ik een kind was waren pakjes onder de kerstboom zeldzaam. De Sint had pas geschenkjes gebracht en Nieuwjaar stond te wachten om zijn cadeaus te geven. In mijn tienerjaren groeide de commerce rond het kerstgebeuren en men kon de eerste kerstman Hohoho horen roepen. Tegenwoordig kan je je geen kerst meer inbeelden zonder cadeautjes.

The spirit of Christmas puts in our hearts
a desire to give joy to other people.
(Henry B. Eyring)

Weet jij nog welk geschenk er voor jou vorig jaar onder de kerstboom lag? Was het een hippe trui of een paar glanzende schoenen? Was het je lievelingsparfum of een juweel? Of was het een boek dat op je verlanglijst stond om te lezen, of een Bongobon? De kans bestaat dat de cadeaus die we kregen vervlogen zijn met het verstrijken van het jaar. De trui is misschien gekrompen in de was en de schoenen zijn versleten. De parfum is leeggespoten en het juweel ligt ergens in een doosje. Het boek is uitgelezen en de bon is opgesoupeerd.

Weet je nog welk geschenk je ooit met je hele hart hebt gegeven? Deze vraag laat je waarschijnlijk dieper nadenken en ik ben er zeker van dat enkele tedere herinneringen naar boven komen.

Het is door te geven
in plaats van te krijgen
dat de geest van kerst
in ons huis binnenkomt.

Ik herinner me de vele ‘geheime missies’ die we met ons gezin uitvoerden. Met de allures van 007 werd een verrassingspak door een supersnelle Flash aan een deur gedropt. Het geven bracht een warm gevoel waar ik nu nog vrolijk van kan worden.
En wat is er zaliger dan een geschenk uit te zoeken voor een geliefde en dan, als het pakje geopend wordt, met een glimlach en fonkelende ogen beloond te worden?

Rond kerst zoeken we cadeautjes die we willen geven aan mensen die we graag zien.  Sommige van de beste geschenken kan je echter niet inpakken.

Paul kreeg eens als kerstcadeau een sportwagen van zijn broer. Toen Paul op kerstavond zijn kantoor uitkwam, stond een armtierige jongen met bewonderende blikken naar zijn glimmende nieuwe racewagen te kijken.
‘Is die auto van u, meneer?’
Paul knikte. ‘Die heb ik voor kerstmis van mijn broer gekregen.’
De jongen was verbijsterd.
‘Bedoelt u dat u hem hebt gekregen? Zo maar voor niks? Tjonge, ik wou dat …’
Hij aarzelde even. Natuurlijk wist Paul wat die jongen wou wensen. Dat hij ook zo’n broer zou hebben. Maar Paul voelde een rilling over zijn rug lopen toen de jongen zei:
‘Ik wou dat ik zo’n broer zou kunnen zijn.’
Paul keek de jongen verbaasd aan en in een opwelling vroeg hij: ‘Heb je soms zin om even een eindje mee te rijden in mijn auto?’
‘Cool!’
Nadat ze een stukje gereden hadden draaide de jongen zich met glinsterende ogen naar Paul en vroeg: ‘Meneer, zou u voor mijn huis willen stoppen?’
Paul glimlachte. Natuurlijk wilde die knaap zijn buren laten zien dat hij met een chique auto naar huis werd gebracht. Maar Paul vergiste zich weer.
‘Wil je daar stoppen, bij die twee treden? Ik kom direct terug.’
De knaap rende het trapje op. Even later kwam hij terug, maar nu heel langzaam. Hij droeg zijn kreupele broertje in zijn armen, zette hem neer op de onderste trede en wees naar de auto.
‘ Daar staat hij, maatje. Precies zoals ik het je vertelde. Hij heeft hem voor kerstmis van zijn broer gekregen en hij moest er geen cent voor betalen. Er komt een dag dat ik jou er net zo een zal geven… Dan kan je zelf gaan kijken naar al die feestelijke etalages waar ik over verteld heb.’
Paul stapte uit zijn auto en tilde de kleine jongen op de voorbank. De oudere broer ging met glinsterende ogen naast hem zitten en gedrieën begonnen ze aan een feestelijke rit die ze zich nog lang zouden herinneren.
Die kerstavond begreep Paul wat Jezus bedoeld had toen Hij zei: ‘ Het is zaliger te geven …’

 

 

De waarde van een geschenk
wordt niet bepaald door de prijs.
(Gotthold Ephraim Lessing)

Natuurlijk is het leuk om iets te geven. Als het met ons hart gegeven wordt is het goed. Maar misschien moeten we ook eens stilstaan bij de niet-tastbare geschenken die we kunnen geven. Niet voor niets zei Ralph Emerson:

Het enige geschenk is een deel van jezelf.

Een deel van jezelf geven, dat kan oprechte aandacht en tijd zijn. Er is een kerstlied: ‘Have yourself a merry little Christmas’. We kunnen onszelf een prachtige kerst geven als we de geschenken onthouden die God ons gegeven heeft, en als we deze zoveel mogelijk aan anderen geven.

Be an angel to someone else whenever you can,
as a way of thanking God for the help
another angel has given you.
(Eileen Elias Freeman)

Nog een laatste gedachte over cadeautjes. Stel je voor dat je de prachtige pakjes die je gaat krijgen met verwondering bekijkt: Wat is het mooi ingepakt? Wat zou er in zitten? Je schudt er eens mee en legt het dan neer zonder het ooit open te doen.
Dat zou maar raar zijn. Maar eigenlijk doen we dat soms met de geschenken die God ons geeft.

‘ Want wat baat het een mens indien hem een geschenk wordt gegeven en hij het geschenk niet aanneemt? Zie, hij verheugt zich niet in hetgeen hem wordt gegeven, evenmin verheugt hij zich in hem die de gever is van het geschenk.’ L&V 88:33

God offers His priceless gifts freely to all at Christmas and throughout the year. I pray we will not leave them unopened but receive them.
And as we do, we will be filled, step by step and degree by degree, with love, joy, peace, purity and power. (Douglas D. Holmes)

 

Kerstfeest, een familiefeest waar we het grootste geschenk aller tijden vieren: het geschenk van de Zoon van God, Jezus Christus.

Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Johannes 3: 16

We voelen ons dikwijls gestresseerd in de kerstperiode. We willen de perfecte cadeautjes vinden, de volmaakte menu samenstellen en ons huis in een echte kerstsfeer dompelen. Ik geniet ervan om dit te kunnen doen en het zal een pak van mijn hart zijn als alles op tijd in orde is. Net zoals de meeste mensen hou ik van geven en het is fijn om dit in deze periode van het jaar dat eens extra in de verf te kunnen zetten.
Geniet van het shoppen, relax af en toe met een goed kerstboek, luister naar kerstliedjes en vergeet niet dat er een heleboel mensen wachten op je niet-ingepakte cadeautjes.

 

Nog een boekentip (Engelstalig): The Gift van Richard Paul Evans.

 

Filmpje: The first gift of Christmas:

Me-time of eenzaamheid?

linda 1 reactie

Het vroor en het was dus heel koud, maar in de ijsblauwe lucht nodigde een stralende zon me uit om me goed in te duffelen en wat tijd buiten door te brengen. Ik besloot om een fikse wandeling te maken in het natuurreservaat het Molsbroek in Lokeren. Ik keek er naar uit om te genieten van dit kleine stukje natuurschoon zo dicht bij mijn huis.
Enkele Canadese ganzen en een groepje meerkoeten keken minzaam toe hoe mijn eenzame schaduw langs het verdorde riet gleed. Ik voelde me ‘alleen op de wereld’ en genoot van dat uurtje me-time tussen de eenden en de aalscholvers. Het was een onderonsje met mezelf en mijn gedachten. Niemand die mijn denken verstoorde.
Paul Tillich zei: ‘De taal heeft het woord ‘loneliness’ geschapen om de pijn van het alleen-zijn uit te drukken, en het woord ‘solitude’ om de glorie van het alleen-zijn gestalte te geven.’

Ik was blij om even alleen te zijn. In de stilte en de eenzaamheid van het Molsbroek kon ik de chaos in mijn binnenste ordenen en mijn ‘bronnen’ hernieuwen. Die bewuste tijd alleen gaf me een heleboel voordelen: een frisse neus, het blij gevoel dat ik kon doen wat ik deed, een babbeltje met ‘hierboven’ en het opfrissen van mijn vogelkennis. Met opgeladen batterijen ging ik glimlachend terug naar huis.

De eenzaamheid is een goede plaats
om te bezoeken,
maar een slechte plaats
om te verblijven.
(Josh Billings)

 

Ik wandel eens graag alleen, maar zou het niet meer zo leuk vinden moest ik altijd alleen moeten wandelen.
‘Het gerecht eenzaamheid smaakt wel goed als je het niet elke dag eet.’ (Simon Carmiggelt)
De adelaar vliegt alleen en de kraai in troepen; de mens heeft het alleen-zijn af en toe nodig, maar ook gezelschap. Er bestaat zo iets als goede en slechte eenzaamheid. In de Bijbel lezen we dat het niet goed is dat de mens alleen is. Volgens dr. Julianne Holt-Lunstad is het echt niet goed als de mens sociaal geïsoleerd is. Menselijke relaties hebben niet alleen invloed op het emotioneel en psychisch welzijn, maar zijn ook van vitaal belang voor de lichamelijke gezondheid.
Eenzaamheid kent vele gezichten.
Maar maken meer contacten minder eenzaam? Niet altijd. Want naast ‘sociaal eenzaam’ kunnen mensen zich ook ‘emotioneel eenzaam’ voelen. Ze missen dan een hechte, affectieve band met iemand.

 

Iedereen is wel eens eenzaam. Eenzaamheid treft zowel jonge als oudere mensen. Ik las ooit dat meer dan een kwart van de Belgische bevolking zich sterk sociaal eenzaam voelt (niet te verwonderen in deze digitale wereld). Een vijfde van de Belgen geeft aan zich sterk emotioneel eenzaam te voelen (onderzoek van Leen Heylen).

Iedereen voelt eenzaamheid ook anders aan, Het is een individuele ervaring. Ben ik al eenzaam geweeest? ja, hoor. Het was voor mij pijnlijk om een gebrek aan verbondenheid met anderen te ervaren en het gaf me een diep soort verdriet, een gevoel van leegte. Ik heb dat ervaren toen ik pas gehuwd was en mijn ouderlijke thuis miste (hoewel ik een schat van een man heb). Ik voelde me eenzaam toen een goede vriendin naar het andere einde van de wereld ging wonen, ik voelde me heel alleen in het ziekenhuis na een zware operatie en eenzaamheid spookte ook thuis in mijn hoofd na contact met het ‘burn-out monster’.
Ik heb me ook eenzaam gevoeld toen ik niet alleen was, toen ik omringd was door anderen maar toen ik het gevoel had dat het hen niet uitmaakte hoe het met me ging.

 

We hebben allemaal behoefte aan liefde, aanvaarding en succes. Als die behoeften niet vervuld worden voelen we ons niet geliefd, uitgesloten en een looser. Dat brengt dan weer gevoelens van frustratie, ontmoediging, zelfmedelijden en eenzaamheid mee. We hebben er allemaal wel eens mee te maken.
We zullen in ons leven allemaal uitdagingen en moeilijkheden hebben. We zullen ons allemaal wel eens uitgesloten, gebroken en alleen voelen. Als ik me zo voel dan weet ik dat het belangrijk is om te onthouden dat ik nooit echt alleen ben, dat de Heer me zijn troost beloofd heeft en dat de Heilige Geest altijd in mijn nabijheid kan zijn. Als ik dat besef dan keer ik me naar mijn Hemelse Vader. Hij trekt me steeds weer recht. Hij zal niet altijd alles voor me oplossen, maar Hij leidt me wel door elke storm.

We zijn niet op deze aarde geplaatst om er alleen voor te staan. Wat een verbluffende bron van kracht en van troost staat ieder van ons ter beschikking. Hij die ons beter kent dan wij onszelf kennen, Hij die alles overziet en die het eind vanaf het begin kent, Hij heeft ons verzekerd dat Hij er altijd zal zijn om ons te helpen als wij er maar om vragen. We zijn nooit alleen. (Thomas S. Monson)

Eenzaamheid is niet goed voor de gezondheid, het kan zelfs je leven aanzienlijk verkorten. Dus, bekruipt er je een gevoel van eenzaamheid neem dan de koe bij de horens:
Mis je iemand? Bel dan zelf eens.
Wil je iemand ontmoeten? Nodig zelf eens iemand uit.
Wil je begrepen worden? Leg het dan uit.
Heb je vragen? Vraag.
Heb je iets niet graag? Zeg het dan.
Vind je iets leuk? Vertel het.
Wil je iets? Vraag het.
Hou je van iemand? Zeg het.
Denk je echt dat niemand je hoort? Bid.

Psychologe Ilse Reynders gaf ook nog tips om een gevoel van eenzaamheid te doorbreken:
Wees jezelf. Heb niet te veel oppervlakkige contacten. Leer alleen zijn met jezelf en streef ernaar om in je sociaal leven zoveel mogelijk ‘echt’ te zijn. Diepgang in relaties kan alleen ontstaan wanneer je authentiek bent.
Wees niet te kritisch ten opzichte van anderen, dit kan leiden tot eenzaamheid. Een geïdealiseerd beeld van vriendschappen resulteert in geen of weinig diepgaande contacten.
Ontwikkel je eigen interesses. De kwaliteit van de relaties die je met andere personen aangaat, hangt heel nauw samen met je eigen gedrag. Wanneer je zelf groeit en je eigen interesses ontwikkelt zullen je relaties meegroeien.

 

Ik wil aan de tips van Ilse Reynders nog het volgende toevoegen: denk aan hoeveel mensen van je houden en om je geven. Probeer naar het goede te kijken in je leven en help anderen.

I believe that for most of us the best medicine for loneliness is work, service in behalf of others.
(Gordon B. Hinckley)

Zoek manieren om mensen om je heen te dienen, je gezin te helpen. Ze kunnen zich even alleen voelen als jij. Elk goed ding dat je doet voor iemand anders, zal de eenzaamheid die je voelt laten afbrokkelen. En vergeet niet te bidden. Christus zei: ‘Nader tot mij en Ik zal tot u naderen’

God’s light is real. it is available to all. It gives life to all things. It has the power to soften the sting of the deepest wound. It can be a healing balm for the loneliness and sickness of our souls. In the furrows of despair, it can plant the seeds of a brighter hope. It can enlighten te deepsest valleys of sorrow. It can illuminate te path before us and lead us through the darkest night into the promise of a new dawn. (Dieter F. Uchtdorf)

Ik las ergens dat eenzaamheid een mens tot depressiviteit kan leiden, zelfs tot waanzin. Bijvoorbeeld bij een astronaut die een jaar alleen in een ruimtestation zit. Daarom ontwikkelden ze bij Toyota de gezelschapsrobot Kirobo om mee te kletsen. Toen de astronaut terugkeerde bleef die robot alleen achter in het ruimte station. Na een tijd zond Kirobo de volgende boodschap naar de aarde: ‘I hope you’ll look up at the sky sometimes and think of me.’ Hij was zelf eenzaam!
Eender zijn al eenvoudiger sprekende robots getest om ouderen zich minder eenzaam te laten voelen, onder andere de iCat van Philips en een zeehondje genaamd Paro. Ook die hadden succes!
Volgens onderzoek aan de universiteit van Chicago zorgt elke vorm van respons ervoor dat een mens zich minder eenzaam voelt, of die respons nu van een ander mens, een dier of een robot komt.

 

Het zou de zoveelste schande voor de mensheid zijn moesten we de oplossing voor eenzaamheid aan robots overlaten. Ik geloof nog steeds dat de mens een goede inborst heeft. Maar met al de feestelijkheden in het vooruitzicht zouden we die goede inborst wel eens kunnen vergeten en voorbijlopen aan het feit dat er veel eenzame mensen zijn.
Ik hou van december, van het knetterende haardvuur, van dansend kaarslicht, van kerstmuziek, kerstfilms en de hele sfeer uit de boeken van Charles Dickens. Met zoveel gezelligheid, muziek, gelach en vakantiedagen is het gemakkelijk om de eenzaamheid van anderen niet te zien. Zeker met de feestdagen worden gemis en gebreken duidelijk gevoeld en zijn er velen kwetsbaar en alleen. Ooit was er een spreuk van Bond zonder Naam: Nodig een eenzame uit.
Misschien vinden we dat te moeilijk, zelf een bezoekje brengen is misschien gemakkelijker. Er wachten zoveel eenzame mensen op onze liefde, onze waardering en onze vriendschap. We kunnen de hele wereld niet omarmen, maar een enkeling wel. We moeten echt niet veel doen: een glimlach, een knipoog, een schouderklop, wat steun. Laat de mensen om je heen voelen dat ze waardevol zijn.

Veel mensen zijn eenzaam

geloof me

daar is niets tegen,

het mag,

Maar kom je ze tegen

zeg dan op z’n minst even:

‘dag’

(Toon Hermans)

 

Ikke, ikke, ikke, en de rest …

linda Een reactie plaatsen

 

ikke-sizzElke stad heeft wel een of andere naam voor zijn inwoners. Zo worden Lokeraars ‘rapenfretters’ genoemd, iemand van Aalst is een ‘ajuinvreter’ en Gentenaars zijn ‘stroppendragers’. Ik ben geboren in Sint-Niklaas en Sint-Niklazenaars worden wel eens ‘dikke nekken’ genoemd. Een ‘dikke nek’ is een zelfingenomen persoon, iemand die denkt dat hij beter is dan een ander, kortom iemand met een EGO van hier naar de maan en terug. Mijn nek past nog altijd in bloesjes van dertig jaar geleden, dus zo’n vaart zal het mijn mijn ego wel niet lopen, denk ik.

Maar ik wil het wel eens over EGO hebben.
Eerst en vooral mag je EGO niet verwarren met eigenwaarde. Een mens moet eigenwaarde hebben. Je moet je eigen vriend zijn en van jezelf houden. Je moet voor jezelf zorgen, jezelf aanmoedigen en in jezelf geloven. EGO (met drukletters!) betekent je beter achten dan een ander. Iemand met een groot EGO zal dan ook anderen naar beneden duwen om die visie te behouden.

Some pieces of sand
are so full of ego
that they see themselves
as a giant rock.
But then the wind blows,
the big ego flies in the air.
(Mehmet Murat ildan)

In sommige leesmethodes is het eerste woordje wat de kinderen leren: IK.
‘Ik’ is een van de kleinste woordjes in het woordenboek, maar we moeten ervoor zorgen dat het niet de grootste wordt in onze woordenschat. Het is goed om bij jezelf stil te staan, om zelfvertrouwen te hebben en jezelf te leren kennen, maar als we teveel aan onszelf denken loopt er veel mis. Zoals Lord Chesterfield zei:

Our own self-love

draws a thick veil

between us

and our faults.

Er lopen teveel ‘IKKEN’ rond in onze maatschappij. Je herkent ze direct. Ze laten zich teveel leiden door hun EGO: ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikken. En maar klagen en klagen. Kinderen maken wat lawaai: ikke dient een klacht in. De plaatsing van een windmolen staat in ikke zijn weg en de wind moet maar elders een molen zoeken. Ikke gaat op het platteland wonen, maar beklaagt zich over de boerenlucht en wil de koeien laten verdwijnen. Ikke verhuist naar de nabijheid van de luchthaven, maar weet je wel hoeveel lawaai zo’n vliegtuig maakt? Ikke legt de ene na de andere klacht neer. Ikke is voor ikke en vindt het moeilijk om een ander zijn plezier te gunnen. Ikke wil de beste en de grootste zijn. Ikke heeft heel lange tenen, maar dat heb je waarschijnlijk ook al gemerkt. Ikke heeft een EGO om u tegen te zeggen, maar of ikke gelukkig is?

A man asked Buddha:
‘I want happiness.’
Buddha said:
‘First remove ‘I’, that’s ego.
Then remove ‘want’, that’s desire.
See now you are left with only
Happiness.’

Psycholoog Dirk De Wachter heeft in zijn boek ‘De wereld van De Wachter’ ook over ‘ikke’ geschreven:

‘In onze hebberige ikkerigheid willen we onszelf ten volle ontplooien. ‘Mijn leven maken’ dat wordt in die gedachte het hoofddoel.’

Kunnen we ons leven maken? ‘Yes, we can’, zei Obama. Yes, you can. Ja, ik kan. We maken ons leven, maar het wordt een ramp als het alleen rond onszelf is gebouwd.

‘Je maakt, je bouwt aan jezelf en je leven. Timmerend aan een biografische tekst, met slechts één personage. In twee letters: ik. In jouw volle ikkigheid verword je tot een werkwoord. je ikt. Maar die zin, die ontbreekt. Een verhaal, dat is er niet meer.’ (Dirk De Wachter)

We moeten stoppen met ons zo vlug aangevallen te voelen. We moeten niet per se willen winnen of gelijk willen halen. Willen we echt steeds meer hebben en moeten we ons nu echt superieur voelen als we iets bereikt hebben? Willen we echt in de peuterpuberteit blijven zitten en eisen dat alles rond onszelf draait?

Wash out your ego every once in a while,

as cleanliness is next to godliness

not just in body

but in humility as well.

(Terri Guillemets)

Ja, het is leuk om complimentjes te krijgen, om bloemetjes te krijgen en om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Maar laten we opletten zoals Ram Dass zei:

The ego is an exquisite instrument:
Enjoy it, use it –
just don’t get lost in it.

Teveel EGO verziekt je talent. Goudschilfers zijn kostbaar, maar wanneer zo’n schilfer in je ogen komt, beperkt het je zicht (Chinees gezegde).
EGO houdt ons soms tegen om belangrijke dingen te zeggen zoals
Ik hou van jou,
Ik mis je,
Het spijt me.
Sorry zeggen betekent niet altijd dat jij verkeerd was en de andere juist. Het betekent altijd dat jij je relatie belangrijker vindt dan je EGO.

Ego is the only requirement
to destroy any relationship …
So be the bigger person,
skip the E
and let it GO.

Als we ons EGO teveel aandacht geven, dan zullen we uiteindelijk onszelf verraden. We maakten God dood en speelden zelf God. Maar het paradijs is verdwenen.
‘En zo raak je dubbel uitgehold: bekaf van het achterna hollen, en hol ban binnen. Je weet het niet meer. Wie ben je? Moegekickt en met niemand om je heen doemt je reflectie angstig op. En dan denk je: Mijn God.’ (Dirk De Wachter)

With the disappearance of God

the Ego moves forward

to become the sole divinity.

(Dorothee Sölle)

Wanneer ik het Huis des Heren binnenga, dan laat ik mijn ego buiten achter. Dan omarmt mijn binnenste de Grootste van allen en vloeit nederigheid het laatste restje ‘ikke’ weg.

December – kerstmaand. Misschien de maand bij uitstek om het EGO stof uit onze ogen te verwijderen, om niet ons eigen lof te zingen (dat klinkt trouwens toch altijd vals) en om ons eens wat meer naar de ander te richten.
Jezus Christus onderwees dat Hij het Licht der wereld is en vroeg aan de mens om zijn licht te laten schijnen voor de anderen. Thomas S. Monson zei:
‘ Als we het voorbeeld van de Heiland volgen en leven zoals Hij leefde en onderwees, zal dat licht in ons branden en de weg verlichten voor anderen.’

Als we ons EGO opzij zetten, kunnen we met heel onze eigenwaarde, met al onze talenten en met alles wat we zijn de wereld rondom ons verlichten en de ikkerigheid laten krimpen.
Ik zoek alvast inspiratie in het volgende filmpje om mijn ikke te bedwingen:

Mist … een web dat niet alleen over de velden zweeft.

linda 2 reacties

mist-blog
Toen ik deze morgen de gordijnen opentrok, leek de wereld verdwenen. Een grijze sluier won zienderogen terrein en een rilling rolde over mijn rug. In onze tuin zweefden bomen zonder kruinen en er was geen spoor meer te bekennen van de buren. De wereld verstopte zich en ook ik was verstopt voor de wereld. Best een leuke gedachte als je pas het wereldnieuws hebt gelezen.

Mist is een weersverschijnsel waarbij kleine waterdruppeltjes in de lucht zweven, wat de zichtbaarheid beperkt. Het is eigenlijk een wolk die op de grond hangt en kan prachtige foto’s opleveren.
Maar mist kan – precies door dat beperkte zicht – ook gevaarlijk zijn.Ongelukken scoren op zo’n dag een hoogtepunt in de verkeersgrafieken.

Ons landje zit vandaag letterlijk gevangen in een mist. Maar eigenlijk zweeft er over de hele wereld een figuurlijke mist die het zonlicht tegenhoudt, een mist die blijkbaar steeds meer terrein beslaat.
Er zijn landen waar duizenden mensen verdwijnen en monden het zwijgen worden opgelegd in een obscure politieke mist. In een mistige show van haat, leugens, bedrog en scheldpartijen werden onlangs in de VS presidentsverkiezingen gehouden. Maar voor we met de vinger wijzen geven we best toe dat ook in ons eigen parlement de scheldwoorden in het rond vliegen. Mijn kindertijd van de Fabeltjeskrant, nonkel Bob, tante Terry en Lassie is voorgoed voorbij. Zelfs het kinderfeest van zes december wordt verdacht gemaakt van racistische ondertonen.
Het lijkt alsof de mensheid verdwaald is in een vernietigende mist die zich steeds verder uitbreidt.

De zon wordt tegengehouden
door wolken van wantrouwen
aan de hemel van onze samenleving,
door de mist van onenigheid,
verdachtmaking en strijd,
door de macht van agitatie en haat.
(Phil Bosmans)

Ik las eens dat wanneer we niet kunnen zien, we links of rechts zullen gaan omdat ons lichaam niet perfect in evenwicht is. De meeste rechtshandige mensen hebben de tendens om naar rechts te keren, omdat de spieren aan die kant van hun lichaam beter ontwikkeld zijn en iets zwaarder wegen. Als we zien, dan compenseren we die balans zonder er bij na te denken. Maar in een mist wandelen mensen dikwijls in cirkels terwijl ze denken dat ze rechtdoor gaan.
Wandelen wij figuurlijk in cirkels en zijn we de weg kwijt geraakt? Moeten we ons zicht aanpassen zodat we terug evenwichtig worden?

Mist bestellen we niet op voorhand, het overvalt ons op de meest onverwachte momenten. Je bent misschien ook als eens in een slakkengangetje, met je neus bijna tegen de voorruit, naar huis gereden. Dat is best een angstige ervaring.
Het is veiligst om de lichten van je auto geregeld na te kijken. Zo voorkom je dat je bij mist nog naar het knopje van de mistlichten moet zoeken en werken al je lichten perfect.

Geestelijke mist komt ook onverwachts. Kunnen we daar iets op voorhand nakijken? Ik geloof van wel. Als we een goed geestelijk kompas hebben ingebouwd kunnen we de weg naar huis niet verliezen. Dat kompas houdt voor mij gebed, meditatie, schriftuur en opbouwende lectuur in.
Soms zit de mist ook in ons eigen hoofd.Dan lijkt het alsof al het licht blokkeert. Dat was het geval met Florence Chadwick. Toen ze tien jaar was, ontdekte Florence dat ze talent had voor zwemmen. Florence hield van uitdagingen en ze werd de eerste vrouw die het Engelse kanaal in beide richtingen over zwom. In 1952 deed ze een poging om vanaf de kust van Californië naar het eiland Catalina te zwemmen – zo’n 34 km. Na 15 uur zwemmen werd ze moe. Er kwam een dikke mist op die haar zicht op de kustlijn blokkeerde. Haar moeder voer in een bootje naast haar en Florence gaf te kennen dat ze het niet zou halen. Haar moeder en haar trainer moedigden haar aan om door te gaan, maar Florence zag niets dan mist. Ze gaf het op. Maar toen ze eenmaal in de boot zat, ontdekte ze dat ze was gestopt op slechts anderhalve kilometer van de kust van Catalina. Toen ze later werd geïnterviewd met de vraag waarom ze het had opgegeven, bekende ze dat het niet was vanwege het koude water of de afstand. Florence zei: “De mist had me te pakken.”
Ze deed later nog een poging en weer kwam er een dikke mist opzetten. Maar dit keer ging ze door en bereikte de kust, ze had zelfs het mannenrecord met twee uur verbeterd. Toen haar gevraagd werd waarom het nu anders was, zei ze dat ze tijdens de hele tocht, ook in de dikke mist, een beeld van de kust in gedachte hield.Voor Florence Chadwick was de kust haar doel.

Wij moeten op onze levenszee dikwijls zwemmen door een mist van zorgen, twijfels, problemen, uitsluiting en allerlei onzekerheden. Het is moeilijk om door die mist ons doel te blijven zien.

The only thing worse than being blind
is having sight but no vision.
(Helen Keller)

Het verhaal van Florence Chadwick leert ons dat hoe dicht we ook bij een succes staan, als we onze ogen niet op het doel blijven richten, we zullen opgeven.
Calvin Coolidge zei:

Nothing in the world takes the place of perseverence. Talent will not; nothing is more common than unsuccessful people with talent. Genius will not; unrewarded genius is almost a proverb. Education will not; the world is full of educated failures. Persistence and determination alone are omnipotent.

Verlies je doelen niet uit het oog.
Laat de dikke mist van zedelijke vervuiling
en de misleidende stemmen van de wereld
je niet van je doel en je normen afhouden.
(Elaine Dalton)

Als ik met de auto in een dichte mist rijd, dan ben ik opgelucht als er nog iemand voor me rijdt. Zelfzekerder volg ik de lichten voor mij en ik voel me veel veiliger.
Ik denk dat de mistige wereld waarin we leven meer licht nodig heeft.
Wie je ook bent, laat je licht schijnen.
Mist bestaat uit kleine waterdruppeltjes, licht kan daar doorheen schijnen. Er zijn genoeg mistdruppels van haat, hoogmoed, onbegrip, zelfzucht, bedrog en ongeloof. Ik stel voor dat we die mist met ontelbare partikels licht van liefde, nederigheid, begrip, dienstbetoon, waarheid en geloof doorprikken.
Oprah Winfrey zei:

In the mist of difficulty
lies opportunity.

Aan ons de uitdaging om de mist te laten opklaren!

Now is the time
to arise
and shine.
(Elaine S Dalton)

Mis jij ook iemand?

linda Een reactie plaatsen

missen-blog

De herfst, met zijn vallende bladeren en bomen die hun vruchten lossen, is voor veel mensen het meest passende seizoen om een bezoekje aan het kerkhof te brengen.
In mijn Vlaanderenland zie je de eerste week van november het bitterzoete tafereel van bloeiende chrysanten en stijlvolle bloemstukjes bij de grafzerken.

In goud of zilver gebeitelde namen van geliefden trotseren ons natte klimaat en foto’s lachen ons toe. Ineens voelen we weer heel sterk dat we sterfelijk zijn.

Het kerkhof

doet ons

de dood

onder ogen zien.

Ik heb al enkele dierbare mensen verloren waaronder mijn vader en mijn broer. Waarom zeggen we ‘verloren’? Je weet pas dat je iets verloren hebt, als je het mist. We missen onze vrienden en onze familie.
Niets lijkt meer hetzelfde als je iemand verliest die voor jou veel betekende. Verlies doet pijn. Je mist de dingen die je samen hebt beleefd, je mist hun geur en hun lach, je mist hun lijfelijke aanwezigheid.
Daar op het kerkhof barst de rouwvulkaan weer even uit.
Verbijsterd tel ik de jaren van gemis en een pijnscheut trekt door mijn hart.
Liefde sterft niet, nooit.

Rouwen is een van de diepste uitdrukkingen van liefde. je kunt alleen rouwen als je hebt liefgehad.
Hoe lang mag een mens rouwen? Ik denk dat rouwen nooit over gaat.
Psychologen stellen dat het rouwproces vijf fasen heeft: ontkenning,, onderhandelen, woede, verdriet en aanvaarding.
Aanvaarden betekent volgens mij niet het vergeten of wegstoppen. Sommige mensen zeggen dat je ‘het’ moet loslaten. Ik vind dat Manu Keirse het mooier zegt:

Verwerken is niet loslaten,

maar anders leren vasthouden.

Iedereen verwerkt en toont zijn gemis op een andere manier. Een tijdje geleden las ik het boek ‘De boekenapotheek aan de Seine.’ van Nina George. Dit vond ik een mooi stukje:

Bij liefdesverdriet dien je minstens een maand te rouwen voor elk samen doorgebracht jaar. Bij vriendschappen die op de klippen liepen twee maanden per vriendschapsjaar. En voor degenen die voor altijd gingen, voor de doden, kunt u maar beter direct de rest van uw leven reserveren. Want de doden die wij ooit liefhadden, hebben we voor altijd lief. Hun gemis vergezelt ons tot op onze laatste dag.

In onze hoogtechnologische wereld, waar velen geen plaats meer maken voor God, is de dood iets om weg te moffelen, iets om niet te lang bij stil te staan, want het leven gaat voort, niet toch?
Sommigen kijken ook uit naar die passage naar de andere kant waar ze verlost zullen zijn van ziekte en pijn, moeilijkheden en zorgen, of waar ze verenigd worden met een geliefde.
Aan de andere kant zijn er ook die hun hele leven spenderen in een zoektocht naar de bron van eeuwige jeugd en hopen dat ze nooit zullen sterven.
En weer anderen negeren het. Maar negeren betekent niet elimineren. Iemand zei eens dat het leven een terminale ziekte is – niemand overleeft het. In feite is de dood een vitale weg naar de onsterfelijkheid, een belangrijke weg.

Wie niet gelooft in de dood kan niet geloven in het leven, want het geloof in het leven is ook het geloof in de dood. Geloven in een leven dat plotseling eindigt in een volslagen ‘niets’ is maar een armzalig geloof en een onderschatting van het grote wonder dat wij ‘leven’ noemen. (Toon Hermans)

Wij moeten de gedachte aan de dood kunnen plaatsen. Verslagen van bijna-doodservaringen en sommige wetenschappelijke artikelen tillen een tipje van de mysterieuze doodssluier.

En als ik doodga, huil maar niet.

Ik ben niet echt dood, moet je weten.

’t is maar een lichaam dat ik achterliet.

Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.

(Bram Vermeulen)

Op het kerkhof zie en voel ik het zwaargewicht van het leven. Ik zie tranen en hoor de stilte. Ik voel de eenzaamheid en smaak verdriet. Ik merk boosheid en onwennigheid. Ik zie geloof en ongeloof. Ik zie twijfels, vragen en zekerheid. En door al die dingen heen voel ik God heel nabij.

Als we het afscheid van het aardse leven leren zien als de afsluiting van een fase en de stap naar een ander leven, als we leren aanvaarden dat door het sluiten van de ene deur een andere opengaat, dan komt er innerlijke rust.
Dan pas kunnen we ons leven leven als een deel van een groter geheel en weten we dat er geen zinloos einde is.

En het stof keert weder tot de aarde, zoals het geweest is,

en de geest keert weder tot God, die hem geschonken heeft.

(Prediker 12:7)

Iemand zei eens dat we geboren worden om te sterven en dat we sterven om te leven.
Het zaadje van de dood is al gezaaid vanaf het moment van de bevruchting. In het eeuwige schema van de dingen kan er geen leven zijn – geen eeuwig leven- zonder de dood.

Aan het graf van een geliefde worden de onzekerheden van het leven en de zekerheid van de dood overwogen.
Ieder van ons zal dezelfde weg moeten gaan, alleen het tijdsschema zal niet gelijk zijn.

Velen in de wereld vinden het niet leuk om over dood en sterven te denken, maar het evangelie van Jezus Christus, met zijn leringen en verordeningen, houdt ons voor ogen dat dit leven niet  onze echte thuis is en dat we ons elke dag moeten voorbereiden om naar onze echte thuis te gaan, onze eeuwige thuis.

Want zie, dit leven is de tijd voor de mens om zich erop voor te bereiden God te ontmoeten.
(Alma 34:32)

Velen die een bijna-doodservaring hadden spraken over liefde, licht en de juiste prioriteiten stellen in het leven. Een van de belangrijkste lessen die ze geleerd hadden was wat het belangrijkste en blijvend is in dit sterfelijke leven: er zijn voor je medemens.

Na vandaag rest ons weer minder tijd om er voor anderen te zijn: tijd om lief te hebben, vriendelijker te zijn, mee te leven, te danken, te delen, te vergeven en te troosten.

Goodbye is not forever.

Goodbye is not the end.

It simply means I’ll miss you

until we meet again.

Aan het graf van mijn vader en mijn broer leg ik een bloempje. Het zegt: ‘Ik ben je niet vergeten. Ik blijf van je houden.’ Ik doe een ‘stil’ babbeltje en glimlach. Hoewel er altijd verdriet zal zijn ben ik blij dat het evangelie me geleerd heeft dat er een dag komt dat God alle tranen van onze ogen zal wissen. In plaats van verdriet en eenzaamheid zal er een betere wereld zijn door Jezus Christus. Ik weet dat het gemis tijdelijk is, ik zal mijn dierbaren terug zien.

(Een paar mooi boeken om te lezen:
‘Fingerprints of God’ Gibson
‘Life everlasting’ Crowther
‘The gateway we call death’ Nelson)

 

Leven is verandering.

linda 4 reacties

veranderen-sizz

Veranderen, alles rondom ons lijkt constant te veranderen. Het voorbije jaar hebben we immense veranderingen gezien op politiek, economisch, sociaal en religieus vlak, veranderingen die het leven van vele mensen drastisch veranderd hebben.
Denk maar even aan de manier waarop politieke leiders met macht omgaan;
financiële instellingen die winsten maken uitgedrukt in getallen waar ik van duizel en die toch honderden mensen de laan uit sturen;
een economie waar spaarzaamheid gestraft wordt, maar daar waar geen appeltje voor de dorst meer overblijft, schrijnende taferelen het gevolg zijn;
een maatschappij waar waarden en normen ouderwets bestempeld worden en waar misbruik, mishandeling, depressie, burnout en zelfmoord hoge toppen scoren;
globalisering –  de wereld is onze thuis, maar op die wereld zijn massagraven in zee verschenen, criminele mensenhandel, muren en angst voor de andere;
godsdienst wordt meer en meer als een bedreiging in plaats van een verrijking gezien.
Wàt een veranderingen!
Het is heel duidelijk dat ons persoonlijk leven door die veranderingen beïnvloed wordt. Misschien hebben we zelfs een onaangenaam gevoel dat we geen controle hebben over deze veranderingen in de wereld.

Niet iedere verandering is een verbetering,

zoals de duif zei

toen ze uit het net raakte

en in een pasteitje terecht kwam.

(Charles Haddon Spurgeon)

Het veranderen op zich, kan je niet veranderen. de dingen die we zien, horen en voelen veranderen voortdurend. We willen soms verandering tegenhouden of te slim af zijn. Maar de waarheid is dat er altijd en overal verandering is. Misschien proberen we verandering te beheersen; misschien willen we de verandering van ouder worden tegenhouden; misschien willen we bepaalde veranderingen in ons leven versnellen of juist afremmen. We moeten beseffen dat er in de natuur geen leven is zonder verandering.

Het volk zegt:

verandering doet leven.

Juister zou zijn:

verandering is leven.

Leven is verandering.

(Jan Greshoff)

Mensen kunnen niet anders dan veranderen. Het spectaculairst is de ontwikkeling van een kind en de ouderdom. Maar ook tijdens het volwassen leven veranderen we. Alles om ons heen beweegt en verandert en dat laat positieve en negatieve sporen na.
Ik groeide op van een guitige baby naar een stil kleutertje en werd een leergierige, magere tiener, die zich ontwikkelde tot een ernstige adolescent. Mijn huwelijk liet me volledig openbloeien en het moederschap boetseerde verder aan mijn ikkerig leven. De spiegel vertelt me openhartig dat de tijd me flink veranderd heeft.
Maar een mens verandert niet alleen langs buiten, de binnenkant kent misschien nog wel een veel turbulentere ommezwaai.

Naarmate een mens aan den lijve ervaringen opdoet, boeken leest, films ziet, mensen ontmoet, studeert en andere landen en culturen bezoekt, veranderen zijn ideeën over zijn leven, de maatschappij, God en de wereld.
Daarom zijn relaties heel dynamisch.
Gebeurtenissen zoals een verhuis, werkverandering of een huwelijk, kunnen vriendschappelijke relaties veranderen.
Kinderen kunnen huwelijksrelaties zwaar onder druk zetten. Tijdens de zwangerschap verandert er hormonaal sowieso al enorm veel in een vrouwenlichaam, wat emotionele veranderingen meebrengt. Eens die schattige baby’s er zijn, verdwijnt de normale nachtrust en dat verbetert er echt niet op als ze opgroeien! Je bent doodop en die vermoeidheid uit zich dan in reactie-veranderingen die ons achteraf soms beschaamd doen zijn. Het is dan ook normaal dat de relatie man-vrouw dikwijls onder vuur kan liggen.
Ook financiële situaties kunnen relaties tussen familie en vrienden volledig veranderen.

Als je iets niet leuk vindt,

verander het.

Als je het niet kunt veranderen,

verander dan

de manier waarop je er over denkt.

(Mary Engelbreit)

Veranderen op zich is echter geen vijand. Veranderen kan heel verrijkend en zinvol zijn. We kunnen niet altijd dezelfde blijven. Het doel van de mens is dat hij eeuwig vooruitgang maakt.

Als er zich een gelegenheid tot verandering voordoet, moeten we ons afvragen:
Waar wil ik vooruitgang in maken?
Wat wil ik met mijn leven doen?
Waar wil ik naar toe?
Hoe kan ik daar geraken?
Ga ik er anderen mee kwetsen?
Ondermijnt het mijn geluk?
We zijn vrij om te kiezen welke veranderingen we in ons leven willen maken. We zijn ook vrij om te kiezen hoe we op veranderingen reageren. Een kompas leidt ons op een avontuurlijke, donkere tocht. Een GPS brengt ons naar de gekozen bestemming. Zo wijst het evangelie ook de weg als wij ons levenspad bewandelen. Jezus Christus hielp mensen uit alle klassen om hoogtes te bereiken waarvan ze nooit gedroomd hadden. Hij leerde hen te wandelen op nieuwe, hogere, veilige paden.

Als we niet veranderen,

groeien we niet.

Als we niet groeien,

leven we niet echt.

(Gail Sheely)

Als we willen dat veranderingen een positieve invloed op ons leven hebben, dan moeten we eerst de noodzaak tot veranderen begrijpen. We kunnen niet eeuwig alles op een kinderlijke manier blijven zien. Als we op een aanmoediging om te veranderen reageren met ‘zo ben ik nu eenmaal’, dan belemmeren we onze groei. Bewust zijn van je mindere kantjes en bewust zijn van de nood om te veranderen is een belangrijke stap.

The recognition

of the need to change

has to be a greater force

than the luxury of

staying the same.

(Marvin J. Ashton)

We moeten weten hoe, wat, waar en waarom we willen veranderen. Dat kan gaan over stoppen met roken, meer beweging, geduldiger zijn, meer tijd willen maken voor je partner, een nieuwe job, …
Die ommekeer moeten we plannen, we moeten er volledig voor gaan. Als we niet de wil hebben om te verbeteren, zullen alle stappen voor niets zijn geweest. Er volledig voor gaan scheidt de winnaars van de verliezers.

Great souls have wills,

feeble souls have only wishes.

(Chinese spreuk)

Veranderingen kunnen serieus pijn doen. C.S.Lewis schreef:
Stel je zelf voor dat je een levend huis bent. God wil dat huis verbouwen. In het begin begrijp je wat Hij doet. Hij repareert de leidingen en zorgt dat het dak niet meer lekt. Je weet dat die dingen echt nodig waren en dus ben je niet verrast. Maar dan begint Hij op het huis te kloppen en te bonken en slaat zelfs muren uit! Dat doet pijn en je begrijpt niet waarom dat moet gebeuren. Maar Hij wil er wel een heel ander huis van maken dan wat jij in gedachten had. Hij bouwt er een nieuw gedeelte aan, zet er een verdieping bij, trekt torens op, maakt een binnentuin,… Jij dacht dat je ging veranderen in een leuk huisje, Hij maakt er een paleis van.

A change can create

short term discomfort

and long term happiness.

Er is geen leeftijd waarop we niet nog kunnen veranderen. Niemand is te jong, te oud, of te ‘middle-aged’. We moeten op alle leeftijden onderwijsbaar blijven en vreugde in veranderingen blijven hebben. Het is gemakkelijk om vastgeroest te raken. We moeten doelen blijven stellen, of we nu 15, 50, 60 of 80 jaar zijn. Er zou nooit een moment in ons leven mogen zijn waarop we geen vooruitgang meer willen maken door een betekenisvolle verandering.
Ik was 50 jaar toen ik harp begon te spelen. Ik heb mijn tijdschema al een paar keer moeten veranderen om oefenplezier te blijven hebben. Zo’n muziekinstrument bracht ook veranderingen in onze woonruimte. Een meerwaarde was ook dat ik een andere wereld leerde kennen, de harpwereld.
Ooit maakte ik de keuze om het klaslokaal om te ruilen met het directeurslokaal. Zo’n grote verandering in mijn leven was best beangstigend. Maar weet je wat nog meer beangstigend is: spijt.
Spijt dat je bepaalde veranderingen niet hebt durven maken.

Iedereen heeft de macht in zich om te verbeteren. We moeten ons misschien wel allemaal op een bepaald gebied veranderen. Sommigen moeten misschien vriendelijker zijn, minder zelfzuchtig, beter kunnen luisteren. Sommigen hebben misschien slechte gewoontes die ze beter zouden veranderen.
Elke nieuwe dag kan een dag zijn om te veranderen.

Who we are

is not

who we can become.

(Hallstrom)

En welke negatieve fluisteringen over vroegere mislukkingen of twijfel onze oren binnensluipen, we kunnen altijd vooruit kijken en stoppen om stil te staan bij wat in het verleden verkeerd liep.

There is something incredibly hopeful

about a fresh start.

(Dieter F. Uchtdorf)

Veranderingen gebeuren ook dikwijls buiten onze wil om. Soms is dat prettig, zoals een reis winnen of zo. Soms is dat frustrerend of ronduit pijnlijk, zoals een mislukte relatie of een ongeneeslijke ziekte.
Ik werd in mijn beroepsleven geconfronteerd met zware pesterijen. Het gevolg was dat een droom uit elkaar spatte. Op korte tijd werd mijn leven ondersteboven gegooid. Leuk? Nee! Pijnlijk? Ja!
Ik leerde van A. Karssen:

Je kunt de wind niet veranderen,

maar wel de stand van de zeilen.

Ik verzette mijn zeilen tot creatieve veranderingen. Ik weet dat wanneer ik de Heer betrek bij de veranderingen op mijn levensreis, ik hoogtes kan bereiken die ik niet voor mogelijk acht. Ik leerde aanvaarden wat ik niet kon veranderen. Ik besefte dat ik niet naar iets buiten mezelf moest zoeken om mijn leven uit die negatieve spiraal te halen.
Echte verandering begint van binnen uit.

Verander je meningen,

houd vast aan je principes;

vernieuw je bladeren,

laat je wortels intact.

(Victor Hugo)

 

 

Kunnen herfstbladeren ons iets leren?

linda 1 reactie

herfst-blogVoor alles is er een vastgestelde tijd,

en een tijd voor elk voornemen onder de hemel.

 

Hij heeft alles op zijn tijd mooi gemaakt.

(Prediker 3: 1,11)

Terwijl gisteren de eerste nachtvorst zijn intrede deed, hangen de groene loofboomblaadjes nog stevig vast in mijn geheugen. Maar de werkelijkheid is dat het groen in al zijn tinten, stilaan verandert van kleur.

In plaats van overheersend appel- en olijfgroen wordt het bos herschilderd in goudgeel, karmijnrood en chocoladebruin.
Na dat uitbundige schilderspalet vallen alle blaadjes uiteindelijk op de grond. Nog even en de bomen zijn kaal.
Maar als het lente wordt, barsten knoppen open en nieuwe frisgroene blaadjes verbergen de kale takken. Het proces begint opnieuw.

De winter is een ets,

de lente een aquarel,

de zomer een olieverfschilderij

en de herfst is een mozaïek

van al deze.

(Stanley Horowitz)

De herfstbladeren met hun verschillende kleurverandering kunnen ons niet alleen in verwondering laten stilstaan, ze kunnen ons ook veel leren.
Soms verloopt ons leven prachtig. Alles lacht ons toe en we voelen ons super gelukkig. We zijn dan als de groene blaadjes in de warme zomerzon. We draaien en wentelen ons in het zonlicht en stromen over van suikerenergie en chlorophyl.

Soms verloopt ons leven niet zo goed. Soms kan het zelfs heel hard en moeilijk zijn. We krijgen een zware tegenslag of lijden onder een verkeerde keuze. We voelen ons verdrietig, schuldig, ontgoocheld of overbelast.
Dan zijn we als de herfstbladeren die hun groene kleur verliezen, de suikervoorziening is stopgezet en ze vallen op de grond.

In het licht van leven en dood

is een neerdwarrelend herfstblad

een heel significant gebeuren.

(Hugo Matthysen)

Als we de bladeren zien vallen kan dat ons weemoedig maken, want het betekent dat we de winter niet meer kunnen tegenhouden. Het betekent dat we niet meer van al die groene tinten kunnen genieten. Het betekent dat de loofbomen straks stil en kaalgeplukt het landschap domineren.
Maar als we goed rondkijken zien we zoveel moois in het warme kleurenspel van de herfstbladeren.

De herfst is een tweede lente

wanneer elk blad

een bloem is.

(Albert Camus)

Ook in ons leven kan er kleur gebracht worden, kleur die de zomer terug in ons leven brengt.
Echt vrienden verwarmen ons als ons leven koud lijkt. Hun begrip en hun humor geven een zonnige kleur aan onze stormige herfstdagen.
Een goed boek lezen, ons even verplaatsen in fictieve karakters die moedig oplossingen zoeken en vinden, dat kan een verfrissende kleur zijn in onze grijze dagen.
Het evangelie van Jezus Christus is voor mij ook zo’n kleurbrenger. Ik geloof in God en als jij ook gelooft in God en in zijn evangelie, dan weet je hoe moeilijk het is om een ander te vertellen wat je voelt. Je moet zorgvuldig naar de juiste woorden zoeken, want je wil niemand kwetsen en zeker niet beter dan een ander overkomen. Ik wil in mijn blog dus ook neerschrijven wat mij op geestelijk vlak beroert. Mijn niet-gelovige vrienden wil ik zo een kijkje laten nemen in mijn gelovige ziel. Wat betekent ‘de kleur’ van het evangelie van Jezus Christus voor mij? Eenvoudig gezegd:
Als ik val heeft Jezus beloofd om me recht te helpen.
Als ik fouten maak kan ik me bekeren en vergiffenis krijgen.
Jezus troost me, luistert naar mij en weent met me mee.
Al mijn problemen zullen niet door een of andere magische tovertruc verdwijnen. Maar ik put troost uit het feit dat de koude periodes in mijn leven niet blijven duren. Eens wordt het weer zomer.

No pain that we suffer,
no trial that we experienced
is wasted …
Al that we suffer
and all that we endure,
especially when we endure it
patiently,
builds up our characters,
purifies our hearts,
expands our souls,
and makes us
more tender and charitable …
It is through sorrow and suffering,
toil and tribulation,
that we gain the education
that we come here
to acquire.
(Orson F. Whitney)

Als we midden in donkere tijden zitten, dan is het moeilijk om schoonheid te zien.
Familie, vrienden,, ons geloof, dit alles zijn lichtpuntjes om ons te helpen kleur te vinden.
We moeten de koude en de winterstormen doorstaan, daar is niemand van uitgesloten. Maar we hebben de belofte dat de warmte van de zomer steeds terug zal komen.

Misschien kunnen we in de herfst zelf een zonnetje zijn in het leven van anderen. Als wij onze lichtstralen uitzenden, zullen we zelf ook in het licht staan.

Het is herfst! Dit seizoen is ook mooi en warm, laat de herfst maar over je komen! Doe een zachte wintertrui aan. Spring in de bladeren. Verwarm je handen rond een warme kop chocomelk. Ga naar buiten. Hoor het knisperen van de bladeren onder je voeten. Draag een muts en een sjaal. Bak koekjes. Laat het houtvuur branden en verlies je in de magie van de vuurvonkjes. Doe je winterjas aan en lees een boek onder een boom. Maak een boswandeling en kijk naar het prachtige kleurenspel … en leer.

Waar ben jij dankbaar voor?

linda 7 reacties

dank-blog

Bij de beenhouwer strekte een klein meisje haar armpjes zo ver mogelijk uit om een rolletje vlees aan te nemen. Nog voor ze het vastpakte fluisterde de moeder: “Wat zeg je?”
“Dankjewel, mmm… lekker.” En in enkele ogenblikken was het vleesrolletje verdwenen. Iedereen die dit zag had een glimlach om zijn mond.
Ik moest terugdenken aan de talloze keren dat mijn moeder me die magische woorden ook toefluisterde bij het krijgen van een bolletje gehakt of een snoepje.
Ik leerde mijn kinderen ook ‘dankjewel’ zeggen telkens ze iets kregen. Eerst en vooral omdat dit beleefd is als je iets gekregen hebt, maar ook omdat ik toen al wist hoe belangrijk dankbaarheid is.

Wanneer we ergens dankbaar voor zijn,

blijven we er veel langer van genieten.

Dankbaarheid is een levenshouding en is volgens mij een belangrijke factor in je gelukkig voelen en zijn.
Als je met een dankbaar hart leeft, dan zie je het leven in een ander perspectief. Je hebt dan meer oog voor wat je hebt en je ziet in dat er oneindig veel is waarvoor je dankbaar kan zijn.
In plaats van te kijken naar alles wat je zou willen en naar alles wat je vindt dat er niet goed gaat in je leven, begin je te beseffen hoeveel je in je leven hebt ‘gekregen’ in plaats van ‘verdiend’. En dat dankbare gevoel zorgt dat je gelukkiger staat in je leven.

Gelukkig is de mens

die niet achter geluk aanzit

als achter een vlinder,

maar dankbaar is voor alles

wat hem gegeven werd.

(Phil Bosmans)

Dankbaar zijn en uiten is ook goed voor je gezondheid. Volgens Sonja Lyubomvisky is het ervaren van dankbaarheid de belangrijkste tool om gelukkig en gezond te zijn. Dankbaarheid heeft een positieve invloed op je nierfunctie, bloeddruk en hart en het dalen van je stresslevels.
Wel, dankbaarheid kost helemaal niks en als je daarmee je doktersonkosten kan beperken waar wacht je dan nog op?

Ik weet heus wel dat dankbaar zijn soms niet gemakkelijk is. Soms is onze zegeningen tellen moeilijk, omdat we zoveel dingen als vanzelfsprekend zijn gaan beschouwen: een huis om in te wonen, lekker eten, vrienden, familie, elektrische apparaten, …
Ik heb ooit een reis naar het verre India kunnen maken. Het was een prachtige ervaring en ik genoot van alles wat ik zag. Maar het was voor mij ook de eerste keer dat een cultuurshock zo diep ging: het kastensysteem, de bedelaars, de sloppenwijken, het immense verschil tussen rijk en arm, de kinderarbeid, …
Toen ik terug thuis was kon ik mijn bezittingen veel meer waarderen. Ik zag veel duidelijker wat ik allemaal had.
Niet alleen het reizen kan de vanzelfsprekendheid van dingen terugdraaien, ook een banale ziekte kan dat. Toen ik eens, na enkele weken in het gips had rondgepikkeld, eindelijk terug een douche kon nemen, klom een onbeschrijfelijke dankbaarheid omhoog tussen de neerspattende warme druppels.

We often take for granted

the very things

that most deserve our gratitude.

(Cynthia Ozick)

We bevinden ons allemaal in een andere situatie en elk leven is uniek. Soms hebben we zoveel verdriet, hebben we zoveel pijn en voelen we ons zo onbekwaam of tekort gedaan, dat bitterheid dankbaarheid verdringt.
Want waar kunnen we nu dankbaar voor zijn als onze wereld instort?

Misschien is het de verkeerde benadering om te kijken waar we dankbaar voor zijn. Het is moeilijk om een dankbare houding te ontwikkelen als onze dank niet meer dan evenredig is aan het aantal zegeningen dat we tellen. Het is belangrijk om geregeld onze zegeningen te tellen, maar we zouden eigenlijk een algehele houding van dankbaarheid behoren te hebben.
Het is makkelijk om dankbaar voor iets te zijn als het leven van een leien dakje gaat. Maar wat doen we als iets wat we wensen buiten ons bereik lijkt te zijn?
Ik stel voor dat we ons niet richten op dankbaarheid voor iets, maar op dankbaarheid in onze omstandigheden, wat die ook mogen zijn.
(Dieter F. Uchtdorf)

Be thankful for the bad things in life.

They open your eyes to see the good things

you weren’t paying attention to before.

Dankbaar zijn in moeilijke tijden wil niet zeggen dat we blij zijn met onze zware uitdagingen. Het betekent wel dat we de moeilijkheden waarmee we geconfronteerd worden met een gelovig oog bekijken.
Iedere volwassene weet dat wanneer je dankt, er deuren opengaan. Met dankbaarheid bereik je veel en dat geldt niet alleen voor materiële dingen. Ook geestelijk gezien gaan deuren open als je dank zegt. Het gebod om dankbaar te zijn staat niet voor niets in de Schriften!

Dankbaarheid zal ons hart, ons verstand en onze ziel verruimen. Als we inzien dat de beproevingen van het leven niet altijd te begrijpen zijn,, maar dat we ooit begrip zullen krijgen, dan is dankbaarheid een uiting van hoop èn geloof.
Veel verhalen in de schriften gaan over mensen die ervoor kozen om niet alleen naar hun moeilijke omstandigheden te kijken. Ze keken omhoog. Zij dankten God voor wat ze wel hadden en daardoor ontvingen ze moed en hoop. Als we de ervaringen lezen van Henoch, van Abraham, van Jozef van Egypte, van Esther, van Paulus, van Moroni en van zoveel andere helden en heldinnen kunnen wij de moed krijgen om ervoor te kiezen ook omhoog te kijken en zo hoop ontvangen.

Gij zult de Heer, uw God,

in alle dingen danken.

(L&V 59:7)

Wel, de keuze is aan ons. We kunnen ervoor kiezen om onze dankbaarheid te beperken omdat wij vinden dat ons zegeningen ontbreken.
We kunnen ervoor kiezen om dankbaar te zijn wat er ook gebeurt. Dergelijke dankbaarheid overstijgt alles wat er om ons heen gebeurt. Zij overtreft teleurstelling, ontmoediging en wanhoop. Zij bloeit net zo prachtig in het ijzige winterlandschap als in de prettige zomerwarmte. (Dieter F. Uchtdorf)

Hoeveel missen we van het leven

als we wachten

tot we de regenboog zien

alvorens God te bedanken

voor de regen?

(Dieter F. Uchtdorf)

Je hebt vandaag 86 400 seconden gekregen.
Hoeveel heb je er van gebruikt om hiervoor te danken?

Het is niet zo dat je maar met je vingers moet knippen om dankbaar te zijn of dankbaarheid te uiten. Daar is meer voor nodig. Weet je nog: dankbaarheid is een levenshouding die je kan leren. Als we er elke dag de gewoonte van maken om even stil te staan bij de dingen waar we blij om zijn, dan zijn we op goeie weg om die gelukbrengende houding te leren ontwikkelen.
Er is altijd, altijd, altijd iets om dankbaar voor te zijn. Die dankbaarheid uiten maakt ons meer menselijk en laat ons ook meer openstaan om anderen te helpen.

Je dankbaar voelen zonder dit te uiten,

is hetzelfde als een cadeau inpakken

zonder het te geven.

(W.A. Ward)

Ik heb vandaag even stilgezeten om de deur van dankbaarheid helemaal open te zetten. Het was een vreugdevolle ervaring om te merken dat niet één, niet twee, geen tien, maar tientallen gedachten als vrolijke ballonnen omhoog zweefden. Een paar van hen zijn neergedwarreld op dit blad:

Ik was vandaag zo dankbaar voor

mijn fantastische man, die mijn rots en steun is.
mijn kinderen, die uniek zijn en me zoveel trotse momenten geven.
mijn kleinkinderen, met hun lach, hun onbezorgdheid en hun open kijk op de wereld rondom hen.
mijn moeder, die nog leeft en die terug kan lachen.
mijn vriendinnen, die mijn minpuntjes met de mantel van vriendschap bedekken en die me laten lachen, me helpen en mijn leven verruimen.
mijn leuke buren, die eens zwaaien, lachen of een babbeltje slaan.
de herfst en de andere seizoenen, die me telkens weer nieuwe verwondering geven.
mijn dorp, mijn land en de vrijheid die ik heb.
mijn tijd en middelen, die me de keuze geven om zoveel dingen te doen.
mijn hoop en mijn geloof, die een anker en een zekerheid zijn en mijn leven zoveel meer kleur en diepgang geven.

Waar ben jij dankbaar voor?

 

Zie jij goed genoeg?

linda 1 reactie

zien-blog

Het was vandaag weer een schitterende herfstdag! Hebben jullie ook het zonlicht op het gras zien vallen? Hebben jullie gezien hoe het speelde met de kleuren en de vorm van bloemen en blaadjes?
En hebben jullie op het einde van de dag die prachtige zonsondergang gezien? Hebben jullie gezien hoe de zon als een vurige sinaasappel wegzonk achter de horizon en hoe de lucht nog even haar gloed vasthield met felle oranje strepen tussen slierten blauw en grijs?

Het gaf mij alvast een warm gevoel, maar toch voelde ik me ook een beetje droef-schuldig.
Hoe jammer is het niet dat we zulke momenten meestal niet vangen met onze ogen. We hebben zo’n druk leven en rennen van de ene afspraak naar de andere. We verslijten onze ogen met het kijken naar een heleboel dingen die dikwijls het kijken niet waard zijn.
Waarom vinden we het zo moeilijk om onze agenda even te laten voor wat hij is, en nemen we nauwelijks de tijd om al die wonderlijke dingen die in de natuur plaatsvinden in ons op te nemen?
Ik realiseer me heel goed dat ik al veel herfsten en zonsondergangen heb overgeslagen en ik neem me voor dat ik er meer oog voor ga hebben.

Als wij niet meer met verwondering naar Gods wonderbaarlijke schepping kunnen kijken, dan hebben we iets kostbaars verloren.

Er is een verhaal dat God steeds weer geniet van zijn schepping. God heeft op een goede dag de zon geschapen en de zon gaat op. Hij vindt het zo mooi dat Hij zegt: ‘Nog een keer.’
En de volgende dag zegt Hij het weer: ‘Nog een keer.’

Hoe ouder ik word, hoe meer respect ik voor de natuur krijg.
Toen ik enkele jaren jonger was heb ik de cursus natuurgids gevolgd en later heb ik me nog bijgeschoold rond paddenstoelen en vogels. Door die cursussen en de vele excursies heb ik nog meer de schoonheid van bomen, planten, bloemen en dieren leren zien.

Leren zien is de kunst

die het moeilijkst is

en het langzaamst wordt verworven.

(Edmond de Goncourt)

Zien is inderdaad iets heel anders dan kijken. iets zien vraagt om ontvankelijkheid, een open geest. Het volgende Engelstalige tekstje vat dit zo mooi:

‘There are things you can’t reach.
But you can reach out to them, and all day long:
the wind, the bird flying away, the idea of God …
And it can keep you busy as anything else, and happier.
I look; morning to night I am never done with looking.
Looking I mean not just standing around,
but standing around
As though with your arms open.’ (Mar Oliver)

We moeten ook willen zien. Wat we zien hangt ook af van waar we naar zoeken. Volgens John Lubbock kan op eenzelfde plek de landbouwer het gewas opmerken, de geoloog de fossielen, de botanist de bloemen en de kunstenaar de kleuren. Hoewel we dus naar dezelfde dingen kijken, zullen we die niet allemaal zien.

Zien is nog iets anders dan kijken,

en wat wij met het leven doen

is vaak voor een groot deel afhankelijk

van hoe wij de dingen zien.

(Toon Hermans)

Antoune de Saint-Exupéry schreef: ‘ Enkel met het hart kan men goed zien. Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen.’
Om met je hart te kijken heb je verbeelding nodig. We kunnen kijken met het oog van een wetenschapper of met het oog van een kind. Ik las daarover een mooie tekst van Gottfrid Van Eck :

Een kind dat onder de sterrenhemel staat en tegen zijn vader zegt: ‘Kijk, papa, dat zijn de sproeten van God’, gebruikt de taal van de verbeelding. De rationele mens zou zeggen dat dit onzin is; sterren zijn zonnestelsels die miljarden lichtjaren bij ons vandaan zijn. Maar het beeld van het kind bevat in feite meer waarheid dan de wetenschappelijke waarheid die alleen maar aangeeft wat sterren feitelijk zijn. Zie je de sterren als sproeten van God, dan zie je iedere keer als je ’s nachts naar buiten gaat God als het ware recht in het gezicht, waardoor je je geborgen voelt omdat je God dichtbij je weet. Geloven is een andere manier van kijken naar de realiteit vanuit het besef dat er meer is dan je ziet en in feitelijke taal kunt vatten. Maar dan moet je wel met andere ogen leren kijken, want je kunt ziende blind zijn en niet zien waar het werkelijk op aan komt.’

Het geloof is vrijwillig blind:

het sluit de ogen

om beter te kunnen zien.

(Hughes Felicité de Lamenais)

Er circuleert een ontroerend verhaal over Mozes Mendelssohn, de grootvader van de beroemde Duitse componist. Ik heb er veel over ‘zien’ en liefde uit opgestoken.
Mozes Mendelssohn was niet bepaald knap om te zien, hij was kort van stuk en had een lelijke bochel. Op een dag was hij op bezoek bij een koopman in Hamburg, die een prachtige dochter had die Frumtje heette. Mozes was op slag verliefd op haar. Maar Frumtje zag hem niet staan, ze vond hem afschuwelijk lelijk.
Toen hij moest vertrekken raapte Mozes al zijn moed bij elkaar om met haar te spreken. Ze weigerde hem aan te kijken.
Toen vroeg Mozes heel verlegen: ‘Frumtje, geloof jij dat huwelijken in de hemel worden gearrangeerd?’
‘Ja,’ zei ze, hem nog steeds niet aankijkend. ‘En jij?’
‘Ja, ik ook,’ antwoordde hij. ‘ Weet je, bij de geboorte van ieder jongen kondigt de Heer in de hemel aan welk meisje hij zal trouwen. Toen ik geboren werd, werd me ook mijn toekomstige bruid aangewezen. Maar de Heer voegde daaraan toe: ‘En jouw bruid zal een bochel hebben.’
Meteen riep ik uit: ‘O, een bruid met een bochel is iets vreselijks! Alstublieft, Heer, geeft U mij die bochel en laat haar mooi zijn.’
Toen hief Frumtje haar blik omhoog en keek ze hem in de ogen. Ze herinnerde zich iets uit een heel ver verleden en ze gaf Mozes haar hand.

Het getuigt van een goed zicht als we in onze partner iemand bijzonder zien. Voor mij gaat er geen dag voorbij dat ik uitkijk naar de thuiskomst van mijn man.
Ik denk dat er ook geen ouders bestaan die niet heimelijk in hun kinderen onbeperkte mogelijkheden zien. Liefde voor iets of iemand laat je meer en beter zien!

Mensen worden geboren met twee ogen en slechts één tong. Misschien omdat we twee keer zoveel zouden moeten zien als zeggen?
We moeten voorzichtig zijn met ons oordeel, want is er iemand die echt alles van een ander doorziet?
In de bijbel waarschuwt Jezus over dit oordelend zien:

Waarom ziet u wel de splinter

in het oog van uw broeder,

maar merkt u de balk

in uw eigen oog niet op?

(Mattheus 7:3)

Misschien zit er teveel stof in onze ogen zodat we niet meer duidelijk kunnen zien? Hoe komt dit stof in onze ogen? Is het een te groot ego dat stof rondstrooit?

De domheid dringt zich naar voren,

om gezien te worden;

het verstand gaat achteraan staan,

om te zien.

(Carmen Sylva)

Dit blogbericht ging echt niet over het bezoek aan een oogarts, misschien een beetje om eens door een andere bril te kijken, maar vooral om met ons hart te leren zien. Zie jij goed genoeg?
De herfst is een uniek seizoen om te leren zien.

Laat geen gelegenheid voorbij gaan

om iets moois te zien.

Want schoonheid is het handschrift

van God.

(Ralph Waldo Emerson)

Boekentip om bij herfstig weer te lezen:

‘Als je het licht niet kunt zien’ van Anthony Doerr

‘Het meisje dat uit het duister kwam’ van Diana en Bernie Lierow

 

 

 

 

Angst voor spinnen? Angst voor andere dingen?

linda 2 reacties

 

spin-fluo-is-terug

 

Enkele dagen geleden verstoorde een zwart harig monster onze gezellige filmavond. Mijn man maakte de duiksprong van zijn leven en …ik was gered!

 

 

Waarom ben ik, net als zoveel andere mensen, bang voor spinnen? Ik weet echt wel dat die angst overdreven is, ik ben groot en de spin is klein. Maar ik zit er ondertussen wel mee. Ik ben bang voor een levende spin, krijg de kriebels van een dode spin en huiver van plaatsen die perfect geschikt zijn voor spinnen en spinnenwebben – zoals onze zolder en tuinhuis. Kom ik ergens een foto van een spin tegen, dan kan die bladzijde niet vlug genoeg omgedraaid zijn. Ja, ik weet het, dat is allemaal echt overdreven.

Spinnen zijn nuttige beestjes en in onze streken zijn ze ongevaarlijk. Harige, handgrote vogelspinnen komen hier niet voor. Maar bij het zien van een dikke huisspin slaat mijn hart over en verstijf ik ter plaatse. Hoe komt dat toch? Is het een familie-erfenis? Zit het in mijn genen? Heb ik als kind een akelige onverwachte ontmoeting met een spin gehad?

Een spin ‘springt in ’t oog’ en zeker in ’t mijne! Ik heb ze meestal het eerst gezien. Misschien omdat ze er zo lelijk uitzien? Ik vind het ook eng dat ze zo snelle onvoorspelbare bewegingen maken. Daarom durf ik ze ook niet dood meppen, ik zou er toch naast slaan, met nog meer schrik als gevolg.

Aanvallen en vluchten

maken deel uit van de strijd.

Verlamd worden van de angst niet.

(Paul Coelho)

Het is een gegeven dat angst verdwijnt als we de confrontatie aangaan. Het is ook een feit dat we graag wegblijven van dingen die we eng vinden: speechen, autorijden,… De enige manier om de angst te verminderen is het te doen. Angst hoort bij onze groei. Maar het hoeft niet in één keer, je kan het spanningsniveau in stapjes opvoeren en zo veilig oefenen.
De stap-voor-stap-methode wordt op veel domeinen succesvol toegepast. Wat mijn spinnenfobie betreft, ik vond het van mezelf al een heel huzarenstukje om in mijn tweede kinderboek (Fluo is terug) over een reuzegrote spin te vertellen. Met een raar gevoel van binnen en een klam potlood in mijn hand heb ik ze ook getekend. Dat was mijn eerste stap in mijn spinnenangst. Ik weet niet wanneer ik er aan toe zal zijn een volgende stap te ondernemen. Dus hoop ik dat mijn man de reddende engel blijft spelen. Ik heb wel een afspraak met de spinnen in huis gemaakt: ze mogen blijven, als ik ze maar niet zie. Hopelijk hebben ze dat goed begrepen.

We kennen allemaal angstgevoelens en de verlammende uitwerking die ze teweeg brengen. Ook weten we dat angst een slechte raadgever is en toch laten we ons wel eens leiden door onze angsten.
Je moet de dag van vandaag wel heel cool zijn om niet onrustig te worden door alles wat er nu gaande is: opwarming van de aarde, zikavirus, terrorisme, aardbevingen, kernproeven in Noord-Korea, oprukkend China, Rusland dat weer ‘koud’ aanvoelt, Turkije in België, … Het zijn allemaal angstfactoren.
Ja, er kan nogal wat misgaan in onze wereld, veraf maar ook dichtbij.

Ik moest onlangs mijn dochter afzetten aan de luchthaven van Oostende. Een luchthaven vind ik altijd wat opwindend en exotisch, maar deze keer moet ik toegeven dat ik toch wat minder onbevangen was. Twee zwaar bewapende soldaten stonden aan de ingang van deze kleine luchthaven en vertroebelden direct het vrolijke gevoel. Waar is de tijd dat we tot aan de landingsbaan meekonden?
Heb jij bij de laatste terroristische aanslag ook tegen je kinderen of kleinkinderen gezegd dat ze niet bang moesten zijn? Maar geloofde je het zelf wel?

Moed is weerstand tegen angst,

beheersing van angst,

niet afwezigheid van angst.

(Mark Twain)

Psycho-oncologisch therapeut Eveline Tromp zei dat we de onvoorspelbaarheid van het leven eigenlijk niet goed hanteren:
Niets is zeker in het leven. Je kunt ineens ziek worden of overlijden door een ongeluk. Met die onzekerheid kunnen wij mensen vaak niet zo goed omgaan. We zien continu dreiging, in de ijdele hoop dat we het kunnen uitbannen. 

Het Engelstalige woord voor angst is FEAR. dat is de afkorting voor:

False
Expectations
Appearing
Real

FEAR heeft ook nog twee andere betekenissen:

Forget Everything And Run

OF

Face Everything and Rise

Onze fantasie kan ook op hol slaan. Misschien heb jij het volgende wel al eens meegemaakt: na het lezen van een thriller ga je twee keer controleren of alles in huis goed op slot zit. Of na een spannende film hoor je ’s nachts vreemde geluiden en lig je klaarwakker te bibberen onder je deken.
’s Anderendaags ben je doodmoe, heb je barstende hoofdpijn en ben je gegeneerd voor die nachtelijke spoken.

In het licht blijkt het monster
vaak de schaduw van een vlinder.

Wat volgens mij nog bijdraagt tot een bang gevoel is dat voor de huidige media angst creëren een vorm van entertainment is. Onder druk van de concurrentie brengen nieuwsgevers steeds meer negatief nieuws. Dat zorgt voor meer kijkcijfers.
Doordat we zoveel ellende zien en horen, lijkt de samenleving volledig om zeep. En dat is niet zo. Er is nog zoveel goed nieuws, maar dat haalt meestal de krant niet.

Angst verandert niets aan het verdriet van gisteren

en lost de problemen van mogen niet op.

Het enige dat angst doet,

is je vandaag verlammen.

(Corrie ten Boom)

Het blijkt dat slechtnieuwsberichten ons verdrietiger en angstiger maken. We gaan daarbij ook meer piekeren en doemdenken over onze eigen problemen. Als je 90% van je aandacht richt op die 10% die niet goed gaat in je leven, dan ga je na verloop van tijd denken dat 90% niet goed gaat.  Wat kan je daaraan doen?

Eveline Tromp schreef: ‘Als je al je gedachten uit je hoofd zou kunnen schudden, zou je ze in twee stapeltjes kunnen verdelen:
gedachten die voortkomen uit angst
en gedachten die voortkomen uit vertrouwen.
Angst is de grote ontmoediger.
Vertrouwen produceert bemoedigende gedachten.’

Je kan ook met je angsten op een goede manier omgaan: voorbereiden, erover lezen, veiligheidsmaatregelen nemen. Maar je kan niet alles uitbannen.

Wij moeten voortdurend dijken van moed opwerpen

tegen de stormvloeden van de angst.

(Martin Luther King)

Het leven is een reis. Een reis met spinnen en andere angsten. We kunnen altijd kiezen of we luisteren naar onze angst, of naar ons vertrouwen. Als we krampachtig iets willen bereiken, dan kunnen we faalangst ontwikkelen, schrik om verkeerd te doen of te zijn. dan belemmeren we onze groei en schieten we het doel waarom we hier op aarde zijn voorbij. We moeten ons niet alleen richten op het eindresultaat, maar ook genieten van de weg ernaar toe.
We moeten niet bang zijn iets nieuws uit te proberen. Amateurs bouwden de ark, professionals bouwden de Titanic. We moeten het Grote Plaatje durven zien.

Vertrouw op Mij bij iedere gedachte;

twijfel niet,

vrees niet.

(L&V 6: 36)

De Heiland is de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij is er altijd om ons aan te moedigen, te vergeven en te redden. Daarom, zoals M. Russell Ballard zei: ‘Als we geloof oefenen en de geboden onderhouden, dan moeten we geen schrik hebben van de reis.’

In moments of fear or doubt or troubling times,

hold the ground you have allready won,

even if that ground is limited.

(Jeffrey R. Holland)

In het Oude Testament, in de Bijbel, heeft de profeet Jesaja mooie dingen geschreven die ons moed kunnen geven onze angsten te overwinnen:

Vrees niet, want Ik ben met u; zie niet angstig rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u en help u.
Ik grijp uw rechterhand vast en zeg tot u:
Vrees niet, Ik help u.
(Jesaja 41: 10, 13)

Toen ik een klein meisje was, voelde ik me veilig aan de hand van mijn ouders. Toen ik wat groter was, had ik minder schrik toen ik met mijn vriendinnetje hand in hand verschillende avonturen ondernam. Nog wat groter voelde ik me rustig toen mijn man mijn hand in de zijne nam. Een hand vasthouden verdrijft angst. Ik hou er van om mijn hand in de hand van de Heer te leggen…